VRIJHEID.
Gisteren deed ik mee aan de Bevrijdingsloop in Holten. Voordat ik mijn raceverslag begin wil ik toch terugblikken deze dag, de dag waar in vrijheid vieren.
Gisteren vierden we de vrijheid. Ik hoop dat iedereen gisteren iets kon doen wat hem of haar vrij liet voelen. Want vrijheid is niet vanzelfsprekend. Vrijheid heeft niet alleen met vreselijke oorlogen te maken, maar ook met het niet vrij kunnen zijn en niet jezelf kunnen zijn. Niet je eigen unieke mens en persoon kunnen zijn.
Het gevoel van vrij zijn kan voor veel mensen anders zijn. Als ik loop voel ik me vrij. Ik kan dan stress los laten, stoppen met piekeren, energie krijgen, energie geven. Maar ook raak ik vol met inspiratie van alles wat ik om me heen zien en wat er om me heen gebeurt. Bedenk ik nieuwe ideeën. Nieuwe plannen. Het hardlopen doet iets met me. Alsof ik elke keer weer iets nieuws ontdek. Het geeft me ook veel: het ontmoeten en leren kennen van nieuwe mensen met dezelfde passie, het ontdekken van nieuwe plekken, het ontdekken van mijn eigen kracht en doorzettingsvermogen.
Gisteren vierde ik de vrijheid. Dankbaar ben ik dat ik de dingen kan doen die me vrij voelen.
De definitie van vrijheid is natuurlijk erg rekbaar. In basis hebben we het in Nederland heel goed. Maar als je kijkt naar wat onder het oppervlakte gebeurt, dan zijn er natuurlijk ook dingen die er voor zorgen dat mensen niet vrij kunnen zijn. Ik denk dat mensen dit op verschillende manieren kunnen invullen.
We nemen vaak onze vrijheid als zo vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Laten we daarom beginnen bij onszelf. Laten we lief zijn voor een ander. Een ander in zijn of haar waarde laten. Praat met elkaar. Geef om elkaar. Doe wat voor een ander. Maar vergeet ook niet jezelf. Want als je niet goed voor jezelf bent, ben je ook minder dan goed voor een ander.
Een simpel gebaar kan al een heel verschil maken. Sta stil bij de dingen die je hebt, bij alle mensen die je dierbaar zijn. Wees gelukkig. Leef in het moment. Zo maar wat gedachten die vandaag door mijn hoofd gaan. Ze gaan van links naar rechts en van boven naar onder. Er zit geen goed verhaal aan. Maar dat is soms ook goed. Want soms moet je even zaken op een hoop gooien en kijken wat er echt toe doet.
Gisteren vierde ik dat ik vrij mag en kan zijn. Ik probeerde extra te genieten van de loop die ik gepland had. Omdat lopen mij een vrij gevoel geeft. Ik hoop dat iedereen vandaag iets kan doen voor zichzelf en een ander om maar weer extra stil te staan bij de luxe van vrijheid.
Raceverslag
Dan nu het raceverslag van gisteren. Ik deed mee aan de Bevrijdingsloop in Holten. Ik had nog nooit aan deze loop mee gedaan en wist dus ook niet wat ik er van moest verwachten. Maar omdat de start 10 minuutjes rijden van mijn huis is, dacht ik: ik geef me gewoon op. Mooi om op deze dag te kunnen doen waar ik van houd. Ergens eind april heb ik me pas opgegeven. Deze week liep voor de rest qua pijntjes aan mijn been nogal wisselvallig: zo wisselvallig dat ik zelfs heb getwijfeld om de loop af te zeggen. Maar goed, dat doen we niet snel; dus gewoon starten. Dan maar wat gas terug. Het idee was de 10 kilometer te gaan lopen op 52 – 53 minuten, dat moest mijn been wel volhouden. Vlak voor de start hoorde ik echter dat het parcours 11 km zou zijn en dat we 2 rondjes zouden rennen (goede voorbereiding, Patty…). Nou, dan maar van het plan af en gewoon kijken wat het wordt.
De start.
Ik kruip lekker naar voren bij de start. Vind ik fijn. Het parcours start smal, ik heb geen flauw idee hoe het parcours gaat lopen, dus ik ga wel volgen. Maar vooraan starten betekent dat er meteen snelheid in zit. Dus daar ga ik ook. Ik denk: niet slim. Na een kilometer geef ik dus wat gas terug. Dat wordt overigens de enige kilometer met wat gas terug. Maar dat terzijde. We vertrekken iets meer dan een minuut later dan gepland. PANG! Meteen over de velden van de vereniging. Niet mijn ding, meteen onstabiel gras.. maar we gaan door!
De eerste ronde
De eerste ronde begint best pittig. De eerste kilometer loopt wel lekker langs het spoor, maar tussen 2 en 3 kilometer begint het te stijgen. Ik heb geen idee hoe het parcours gaat en denk: o help. Pff dat wordt bikkelen. Maar op zich is dit stuk niet heel lang en gaat het al wel snel weer naar beneden. Prima. Af en toe onverharde stukken, maar die toch wel lekker lopen, en af en toe de smalle paadjes in het bos. Mooi in de natuur. Weinig toeschouwers, geen echt parcours uitzet gevoel, gewoon gaan en je voorganger volgen. In de eerste ronde haalt een snelle dame mij in. Daar baal ik van, maar ach.. ik ging ook niet voor de tijd. Wel hoop ik stiekem dat er niet meer dames me in gaan halen. Het stuk richting de Canadese begraafplaats is klimmen omhoog. Dat is pittig! Maar… daarna gaat het een HEEL stuk heel erg omlaag en kan ik enorm snelheid maken. Tot nu toe gaan we prima. Het rondje staat me wel aan. Ik heb alleen vanaf kilometer 4 al het gevoel dat ik een splinter onder m’n grote teen aan m’n rechterbeen heb. HEEL irritant. Achteraf zit er nu een mega mega blaar, ik denk inderdaad door een steentje ofzo. AUW. Gewoon dom doorgelopen haha.
Ronde twee
De tweede en laatste ronde gaat in. Ik weet nu hoe het parcours gaat en reken snel: twee pittige stukken. Ik loop best prima. Dan maar gas erop. Ik zie het wel. En dus doe ik dat. Ik heb een hele discussie met mezelf dat nu ik die hele marathon heb gelopen, dit eigenlijk best kort lijkt, haha. Raar. Zal over een paar weken wel weer anders zijn. Goed, back to the race: al snel haal ik wat lopers in. Probeer ik een loper te vinden met een lekker pastempo, maar dat gaat lastig omdat de mensen best uit elkaar liggen. Ik denk dat ik rond kilometer 6,5 de dame spot die me in het begin in haal. Die ga ik nu proberen in te halen. Dat duurt wel even; omdat ze in een groepje van 4 lopen en ik er eigenlijk niet langs kan zonder echt een omweg over het onverharde te maken. Daar heb ik geen zin in. Ik wacht af en kruip dichterbij en dan ben ik er langs. Dat vind ik ook wel irritant; want je weet nooit hoe ver iemand dan achter je ligt en of die voor een revanche gaat ;)! Dan loop ik door. Bij kilometer 7,5 (denk ik) spot ik nog een dame. In het oranje. Hmmzz. Ik moet toch wel ergens in de top 10 zitten. Ik heb weinig dames voor me gezien. Ik ga die ook proberen in te halen. Ook dat lukt. En dan gaan bij mij de remmen los. Ik zie alleen dat ik nog bijna 3 kilometer moet. Niet handig. Dus heel iets gas terug. De laatste 2 kilometer geef ik gas bij. Ook iets wat eigenlijk te snel is, maar het gaat prima. Dan zie ik dat ik nog 1 kilometer moet en dan denk ik: nu gaan ze me dus echt niet meer inhalen. Ik ga vol erin. De laatste 2 kilometer loop ik ook met een gemiddelde pace van 4’13”. Hoewel het een parcours is dat flink daalt, is dit best snel voor mijn doen. Vlak voor de finish zie ik nog een man waar ik langs wil sprinten en dus ga ik los. Ik denk dat hij speciaal voor mij voor de finish stopt; maar als ik het finish filmpje kijk lijkt het alsof hij echt kramp heeft. Ik dacht dat hij hier een grapje over maakte.. Hoop dus dat het goed gaat!
Hierboven het filmpje van mijn sprintje voor de finish; en met de man waarvan ik dacht dat hij me voor liet, maar op de video lijkt het alsof hij echt kramp had. Dan beterschap :(!
Wachten voor de prijsuitreiking :)! Na even nagevraagd te hebben hoe dat gaat.. want: geen idee. Nog nooit op een podium gestaan hahahahaha :)!
Gefinished! Bevrijdingsloop Holten 2017
Dan ben ik gefinisht. Geen medaille. Dan maar een foto met m’n chip ;-)! Iemand zegt tegen me dat ik best hoog geëindigd kan zijn en de uitreiking moet afwachten. Ik verwacht er niks van en begin bij de organisatie dingen na te vragen, maar ik moet gewoon rustig wachten. Rustig. Wachten. Dat zijn twee dingen die niet echt aan mij besteed zijn, maar dat doen we dan maar :).
Ondertussen komt er een heel leuk meisje naar me toe en die vraagt of ik haar herken. Ik ben nog een beetje buiten adem en zeg: “sorry.. nee; even niet, haha”. Maar blijkt dat ze me volgt op Instagram en ik met haar wat dingen over sportvoeding heb besproken. O ja!! Leuk! Nu weet ik het weer! Ze had mijn naam op de lijst zien staan. Super leuk!! Ik klets nog even verder met Nadine, want die wacht op haar vriendin Ilse die nog moet binnen komen. Ze lopen binnenkort hun eerste halve marathon, super spannend! Nadine heeft het goed gedaan en is 5e geworden. Dus moet ik 4e of 3e zijn geworden denkt ze. Hmmz. Doe dan maar die 3!! Ik wacht nog even totdat ik iemand van de organisatie met de uitslagen zie. “Mag ik het zien?!“, dat mocht.. en daar sta ik gewoon op 2. OP TWEE. Ik heb nog NOOIT op het podium gestaan en begin te juichen en springen: wat tof! Nadine biedt aan om een foto te maken en daar sta ik dan. Echt super leuk!
Op het podium! De nummer 3 was al weg, maar we hadden een super schattige invaller (je ziet hem links nog lopen). Leuk zo zwaaien hahaha. Super snelle dame ook de nummer 1, echt respect!!
Na de uitslag mag ik mijn prijsje ophalen in de kantine en is het na het maken van een foto met Nadine en Ilse samen tijd om lekker naar huis te rijden.
Snel een foto met Ilse en Sabine, leuk!
Wat een leuke avond. Wat ben ik blij dat ik vrij ben om deze mooie dingen mee te kunnen maken. Ik heb genoten. Vrijwilligers en organisatie, BEDANKT!
Geen medaille, dan maar een foto met mijn meet geval 😉
Tijden
Ik liep de 11 kilometer (volgens mij was het 10,9 kiometer) in 50.18 netto. De hele uitslagenlijst is hier te bekijken. Ik liep een negative split; ofwel tweede helft gas erop haha. Dat kun je ook aan onderstaande tijden zien :-)! De langzaamste kilometer liep ik in 4’57”.
| km | pace per km |
| 1 | 4’42 |
| 2 | 4’57 |
| 3 | 4’42 |
| 4 | 4’38 |
| 5 | 4’34 |
| 6 | 4’46 |
| 7 | 4’44 |
| 8 | 4’40 |
| 9 | 4’34 |
| 10 | 4’13 |
| 10,9 | 4’13 |
Hoogteprofiel in beeld!
Prijsje! Daar staat het hoor.. 2de prijs !
Vrijwilligers en organisatie van de Bevrijdingsloop, bedankt. Alle leuke mensen die ik heb kunnen spreken: bedankt. Ik heb een top avond gehad!
..Vier de vrijheid. Vier het leven!
Hoe was jouw dag gisteren? Heb je ook iets kunnen doen wat voor een glimlach op je gezicht zorgde? Ik ben heel erg benieuwd, laat gerust een reactie achter!