Afgelopen zondag 24 september liep ik in een Cityrun in de plaats waar ik ben opgegroeid, Nijverdal! Mijn vader kwam hier mee op de proppen zetten: ik moest wel meedoen, want dan kwam hij zeker aanmoedigen! Hoe leuk is dat! De Cityrun Nijverdal moest ik dus lopen..
Ik heb wel tot het laatste moment gewacht met het ticket: ik twijfelde of ik mee zou kunnen doen (nog steeds die SI blokkade) en of ik dan voor de 5 of 10 kilometer zou gaan. Persoonlijk ben ik zelf eigenlijk niet zo’n fan van de 5 kilometer afstand. Ik ben meer een dieseltje. Lekker op gang komen en doseren. Plus dat ik dan vaak voor de grap zeg; ‘voor 5 kilometer kleed ik me voor een wedstrijd niet om’. Maar goed, ik vertrouwde mijn lijf niet voor de 10 kilometer en gokte op de 5 kilometer. Ik kon van iemand het ticket overgenomen en zo stond ik gisteren aan de start van de 5 kilometer in Nijverdal.
“Thuiswedstrijd”, dus extra supporter mee :)!
Dringen aan de start.
Ik houd er van om vroeg in het startvak te staan. Nu ging dat nu niet helemaal, omdat de kids race nog best laat eindigde. Maar 10 – 15 minuutjes van tevoren konden we er gaan staan. Ik ging mooi vooraan staan. Ha! Dat had ik mooi voor elkaar, dacht ik. Niet dat ik er rekening mee had gehouden dat er gewoon mensen zijn zonder fatsoen die aan de verkeerde kant het vak in drukken en gewoon voor je willen gaan staan. De arrogantie.
Ik bedoel; ik snap best dat je als snelle of wedstrijdloper vooraan wilt starten en dat de recreant daar rekening mee moet houden. Maar als er geen speciaal wedstrijd vak is heb je geen recht om 1 minuut voor de start zonder te vragen er gewoon tussen te drukken. O nee. Echt niet! Dus daar ging mijn mooie plekje en stond ik ineens klem tussen twee lange kerels. Met een beetje hulp van mezelf kreeg ik toch wat meer lucht, totdat een dame achter me, me ook nog op mijn hakken ging staan. Toen reageerde ik best even bot: “ik snap best dat je vooraan wilt starten, maar je hoeft niet op mijn hakken te gaan staan”. Iemand zei: ‘pff, dat is duidelijk’. Of dit nu sarcastisch bedoeld was of niet, geen idee. Misschien hoort het bij de sport, maar ik heb toch echt geleerd om wat fatsoen te hebben. Als er even was gevraagd: ‘Goh, zou ik hier mogen staan want ik wil graag een snelle tijd lopen’, dan was dit heel wat anders geweest.
Hier had ik nog ALLE ruimte :)!
Hier had ik al weer wat meer ruimte erbij gesnoept :)!
En we zijn…… weg?
De start verloopt wat rommelig. Er wordt wat heen en weer gecommuniceerd en ineens is er dan toch een startschot. Zonder aftellen van 10 naar 0. Ik ben helemaal diffuus en start niet echt lekker. Ik krijg vierentwintig duwen en voel me de eerste 50 – 100 meter net een balletje uit een flipperkast.
De confetti die ze bovendien wegschoten zit overal om me heen geslingerd. Loopt ook niet echt lekker. Leuk idee, praktisch is die confetti niet. Was beter bij de finish geweest J. Maar goed, we zijn los. Ik start snel en ga daarna netjes naar rechts om de snellere lopers voor te laten. Al vinden die duwen en porren wat beter dan de ‘regels’ volgen (wellicht zijn dat wel de regels en ben ik te netjes.. kan ook..). Dan word ik nog een keer niet zo netjes ingehaald door een dame, maar probeer ik het los te laten. Dit is mijn race en ik moet het doen. Mijn lijf aanvoelen en kijken hoe het loopt. Op naar twee rondjes old skool Nijverdal, I am ready!
Best een onwennige start.. maar daar gaan we..
De eerste ronde
Door de wat onwennige start en het geduw en confetti in de eerste 200 meter is mijn begin wat rommelig. Wel merk ik dat ik daarna best in een snel pastempo terecht kom en dat dit best OK gaat. Ik besluit niet helemaal vol gas te gaan, maar de eerste ronde even wat parcoursverkenning te doen en kijken hoe mijn lijf reageert. De eerste kilometer gaat prima en de tweede ook. Alleen komt daar dan een klein stukje vals plat en dan denk ik : oei, wat heb ik eigenlijk zware benen. Hier heb ik al een paar weken last van, sinds de blokkade. Daar moet ik echt aan wennen, ik had daarvoor zelden last van vermoeide benen. Niet fijn, dus hopelijk zal dit snel voorbij gaan. Toch zeg ik tegen mezelf; vermoeidheid is geen klacht, dus Karakter moet gewoon doorgaan. Dan gaan we al weer richting het centrum, een stukje bult af. Ha! Ik geef daar al weer te veel gas. Oei. Even op de rem, Patty.
Net voordat ik de rondeboog passeer zie ik mijn man en ouders en ik geloof mijn zusje. Maar dat laatste weet ik niet zeker. Ik ben te veel gefocused, haha. Ik zwaai snel en loop door. Op naar ronde 2.
Tijdens de eerste ronde
De tweede ronde
Ik weet nu hoe het parcours eruit ziet en weet wat me te wachten staat. Ik merk dat ik al wel wat moe ben, maar wil eigenlijk kijken of ik kan versnellen. Ook ben ik heel benieuwd of het parcours wel ‘echt’ 5 kilometer is. Ik wilde bij de boog gaan kijken, maar durfde niet omdat ik me dan teveel aan verkeerde dingen zou gaan vastklemmen. Gewoon doorgaan, dus. In de tweede ronde gaan er al wat mensen lopen (die ook niet even naar rechts gaan) en zie je dat mensen gas terug nemen.
In de tweede ronde haal ik mijn buurman, een oud docent EN de dame die me niet zo vriendelijk passeerde in de eerste ronde in. Die laatste; die moest ik hebben, HA. Call it Karma. Karakter helpt wel weer even. En hoe grappig is het dat je het over een buurman en oud docent hebt? Dat kan (bijna) alleen in een run in je oude woonplaats J! Die dame zou me trouwens echt no way weer passeren, daar zou ik voor zorgen.
Ik gluur in de tweede ronde 1 x op mijn horloge en zie dat we dan 4,1 kilometer hebben gehad. Dit betekent toch dat de laatste loodjes in zicht zijn! Ik wil gas geven, maar merk dat dit te vroeg is. Mijn benen zijn wel een beetje verzuurd. Dan draaien we de Grotestraat weer in richting het centrum en besluit ik al iets gas bij te geven. Voorbij de eerste boog ga ik nog even helemaal los. Sprintje erop. Mijn niet zo charmante inspanningsface met een dichtgeknepen oog.. maar we pushen alles eruit. En daar is de finish al! Ik klok af: 22.23. F*ck. Net geen PR?
Zonnetje voor de start!
Secondewerk
Het is nu afwachten wat de officiële uitslag is. Mijn Polar geeft 5,11 kilometer aan en 22.23. Balen. Niet alleen van die seconden, maar ook van de afstand: was het dan toch net wat meer dan 5 kilometer? Persoonlijk kan ik hier niet zo goed tegen, 5 of 10 kilometer wedstrijden waarbij de 5 km dan 5,1 ; 5,25 of 4,8 of 4,9 km is. En bij de 10 km dat ze dan 9,6 ; 9,7 ; 10,1 ; 10,2 km ofzo lang zijn. Nu weet ik dat de GPS indicatie altijd een benadering is; en dat je de officiële parcoursen alleen zo met die afstand kunt lopen als je echt overal de kortste bochten neemt, maar 100 meter afwijking op 5000 meter is wel 2%. Goed, dan komt de cijfernerd weer in mij boven. Aan de andere kant, mijn “PR” liep ik toen ik 4,96 km klokte en 22:15 min liep. Ik vond dit eigenlijk dus ook niet een PR, omdat het eigenlijk geen 5 km was. Ik heb toen nog de rest ‘erbij’ gelopen en kwam op 22:30 min uit. Aan de andere kant liep ik tijdens de eerste 5 kilometer van de Singelloop Enschede een tijd van 22.15 min op de 5 km. Maar dit geld natuurlijk ook niet. Laten we het erop houden dat ik om en nabij mijn PR heb gelopen, maar dat ik liever net die seconden sneller was geweest……..
Family is everything!
Na de finish moet ik heel even bijkomen en daarna word ik opgevangen door gewoon mijn HELE familie! Hoe leuk is dat! Als verrassing is gewoon iedereen gekomen. En dat vind ik meer dan bijzonder. Iedereen is natuurlijk druk, heeft een eigen leven en drukke agenda… en dan komt het al weinig voor dat we met z’n allen bij elkaar kunnen zijn. En dat dan iedereen de moeite neemt om mij aan te moedigen, terwijl ze hardlopen zelf echt niet allemaal leuk vinden, dat vond ik heel bijzonder! Na afloop zijn we dan ook lekker met z’n allen op een terras gedoken. Het was immers fantastisch weer! Eenmaal op het terras zag ik nog wat ‘mensen van vroeger’ en heb ik her en der nog wat bijgepraat. Zo leuk!
Herstelwijn ;-)!
Zo mooi, ASICS FrontRunner teamgenoot Gerrit Voortman liep met Falco mee. Zo tof om te zien hoe hij genoot! En zo bijzonder dat je de fun en passie van een sport op deze manier kan delen… Ik kwam even high fiven met Falco :-). En Gerrit werd ook nog eens eerste in zijn categorie… terwijl hij dus Falco duwde. Dubbel respect!
Officiële uitslag CityRun Nijverdal 2017
De officiële uitslag is een tijd van 22:22. Ik ben hiermee 7e vrouw geworden. Niet een super goede prestatie, maar ik ben blij. En eigenlijk mag ik ook over de tijd niet klagen.
Het was een super dag! Zon, dichtbij, je familie als fanclub. Ik heb genoten! Het herstelwijntje smaakte dan ook meer dan prima. En zo sloot ik de week lekker sportief af! Heb jij toevallig ook nog een leuke run gedaan afgelopen weekend? Of ook in Nijverdal meegenomen (who knows :)). Ik ben heel erg benieuwd!
Met de hele familie!!
Leuk verhaal!
Zag je vandaag weer lopen bij de ladies parkrun, respect!
Toch maar eens meedoen in Nijverdal dan dit jaar, je hebt me enthousiast gemaakt!….. maar eerst weer een beetje “conditie” terugkrijgen….
Groetjes!
Heb je de medaille omgehangen haha ….dat dan weer wel….
Meestal ben je stukken sneller dan ik bij de crosjes, maar ik ga weer flink aan de bak!
Hoi Marielle! Bedankt voor je berichtje, echt super leuk. Thanks voor de leuke medaille! Heb niet echt goed gelet op wie me die omhing, ik wilde er zo snel mogelijk een voor mijn zusje scoren, haha :-)! Ik loop niet heel veel crosjes, maar zo af en toe wel. Ik ben ook aan het terug komen van een flinke blessure, dus kleine stapjes, maar dat loopt vast wel los. Jij ook heel veel succes met het opbouwen! Nog een bepaald doel voor ogen? Fijne zondag! Liefs Patty
Hi Marielle, thanks voor je leuke berichtje! Ja ik vond Nijverdal heel erg leuk; ook omdat het lekker in de buurt is… ik weet niet of hij dit jaar ook doorgaat, eigenlijk, maar tijd zat om op te bouwen, toch :)! En als de basis er is, dan is die conditie er vast zo weer… Fijne zondag!