Part two: Dam tot Dam by Night 2017 | 5 Engelse Mijl, in het donker, met muziek, gezelligheid en fun: en dat hardlopend. Klinkt als een feestje, toch? Nou, dat vind ik de Dam tot Damloop by Night zeker! Dus was ik erg blij dat ik last minute toch ook een startbewijs voor de uitverkochte Night editie kon regelen. Ik schreef overigens al een klein beetje over hoe dit kwam in het eerste deel van de Dam tot Dam trilogie, dus wil je dit terug lezen, dan kun je hier klikken.
Van Oost naar West
Voordat ik aan de start kon staan was het eerst een hele reis naar de start. Allereerst moest ik met mijn volle koffers, rugtas en extra tas mezelf richting Zaandam begeven. De totale reistijd was iets van 2,5 uur. En ik moest een aantal keer overstappen. Met het gesjouw van de koffers was dit best wel even een dingetje en best een lange reistijd. Ik ging mooi op tijd van huis weg, rond 15.30 uur, zodat ik op tijd aan de start kon staan. Bij navraag was er een kleding en tassen inname, daar kon mijn mini-hutkoffer ook mooi even staan!
Treinselfie!
Zaandam here we are!
Flashback forward naar 2,5 uur later: eenmaal aangekomen op Zaandam station was het nog wel 1,5 kilometer lopen naar de kledinginname. Eenmaal al mijn zooi gedropt, mijn lange broek en jas uit, liep ik door naar het Dam tot Dampark. Hier kon ik mijn startnummer ophalen. Vervolgens liep ik door naar de start, ik startte mooi op tijd en kon achter de wedstrijdlopers aansluiten! Ik stond hier wel 40 minuten te vroeg, maar ach, het was gezellig, er was muziek en er waren leuke mensen. Die 40 minuten vlogen voorbij!
Lekker vooraan starten :)!
Startvakselfies en gezelligheid
Na het maken van de nodige startvakselfies, het leuke geklets met een aantal mede lopers, vloog de tijd voorbij. Ik kwam er zelfs achter dat je blijkbaar soort van verplicht het Dam tot Dam by Night shirt tijdens de loop moest dragen. Liep ik daar in mijn ASICS tanktop. Oeps! Hier had ik niet wat van meegekregen en vorig jaar ook niet, maar al gauw zag ik gelukkig ook wat anderen in ‘eigen’ kleding. Persoonlijk vind ik zo’n shirt altijd een super leuk souvenir en vind het zonde dat er gaatjes van het startnummer in komen.
Op naar het startvak!
Goed. Als laatste nog een beetje rekken en strekken op de beat van de muziek als mijn warming up en ik ben wel klaar voor de start. Hij mag komen! Ik ben van plan hem ‘rustig’ te lopen en geheel op gevoel. Stiekem hoop ik dat dit ‘gevoel’ tussen een pace van 5’00” en 5’15” per kilometer zit, maar wil niks forceren.
Ik kijk nog een beetje gespannen.. maar het startvak was nog behoorlijk leeg, hier!
And… were off!
Voor ik het eigenlijk door had klonk al het startschot. Daar gaan we! Ik schiet naar voren, samen met Kenny die nog net op tijd aan de start kon komen. Eigenlijk loop ik veel te hard, dus ik rem iets af. Maar ik loop best lekker, dus loop door. De kilometers 1,2 en 3 vliegen voorbij, maar ik vind het lastig om mijn pastempo er lekker in te krijgen. Want heel eerlijk; de Dam tot Damloop by Night is gezellig, maar ik vind het zeker niet druk. Voor- en achter mij lopen nauwelijks mensen en op hele stukken staan er geen mensen aan de kant. Dan voelt het voor mij wat minder als een wedstrijd, maar meer als een training. Maar rond kilometer 3 komt daar verandering in: ik krijg een jongen in mijn kielzog die een heerlijk tempo loopt en heel mooi rustig soepel loopt. Hem ga ik volgen!
Zijn naam is Haas.
Na kilometer 3 heb ik dus een medeloper als haas gebombardeerd. Hij heeft dit volgens mij pas na een kilometer of 2 door. Op een gegeven moment communiceren we (nou ik met hem) zelfs met elkaar: “Ik ben er nog steeds, hoor!”, gil ik een keer opzij. Ik loop zelf met muziek op en heb geen idee of hij het heeft gehoord en of hij het mee heeft gekregen, maar ik loop echt heerlijk. Ik spiek op mijn horloge en zie dat ik wel rond de 4”50” per kilometer zit af en toe. Maar het voelt goed en ik heb eigenlijk geen zin om langzamer te lopen en alleen te lopen. We gaan dus gewoon lekker door!
Haas-t tot de finish.
Ik hoop dat mijn haas me kan hazen / vergezellen tot de finish. Maar dat is helaas niet zo. Ik voel na een kilometer of 6 dat ie al best wat aan het versnellen gaat. Iets voorbij de laatste kilometer te gaan laat ik mijn haas los. Jammer, we kwamen haast samen tot de finish, maar de laatste loodjes leg ik zelf af. Ik zie het bord van 500 meter en pers zelfs de laatste meter een eindsprint eruit. Wat ging dit lekker! Ik loop hem zelfs uiteindelijk in 37:45 en dus met een gemiddelde pace van ca. 4’45”. Sneller dan gepland, maar het voelde goed. En daar draaide het voor mij vanavond om! Een hopelijk goede generale…..
Zelf klokte ik 37:47, mijn officiële tijd was 37:45. Medaille 1 is in the pocket!
Eigenlijk wil ik mijn haas nog bedanken, maar kan hem helaas niet meer vinden.
Ik neem een medaille aan van de vrijwilligers, een sultana en wat Isodrink en loop verder naar de kledinginname. Ik heb mijn tassen bij het eerste vak kunnen achterlaten, dus vlak na de finish kan ik mijn spullen al weer inzamelen. Lekker wat warms aan en op naar het station om naar Amsterdam te gaan! Dit is nog even 20 minuten sjouwen, dus ik ben blij wanneer ik in de trein zit. Wat een fantastische vrijwilligers overigens; overal enorm vriendelijk en behulpzaam. Deze maakten voor mij de avond nog meer tot een feestje!
Het was een super leuke start van mijn Dam tot Dam weekend. Al met al schijn ik volgens mijn Polar V800 wel 30 kilometer te hebben gelopen, dus moe ben ik wel een beetje. Moe, maar voldaan!
…Hoe mijn laatste gedeelte verliep, de Dam tot Damloop? Dat lees je hier!
Heb jij toevallig meegedaan aan de Night editie? Ik ben heel erg benieuwd hoe het ging! Laat gerust een reactie achter!
NB, zelf een keer meedoen? Of de 5 EM of de 10 EM met veel gezelligheid? Noteer 22 en 23 september 2018 dan alvast in je agenda!