Vandaag stond er een leuke wedstrijd op mijn programma, namelijk de Singelloop Enschede. Dus #Raceday it is! Bijna een echte ‘hometown’ race voor me, omdat het maar een half uurtje rijden is. We deden bovendien met twee teams van mijn werk mee, wat het extra leuk maakte. We hadden supermooie shirts laten ontwerpen en laten drukken, zodat we mooi als bedrijf herkenbaar waren. Voor de start nog even een leuke foto maken en toen drommen naar de start. Want als ik iets heb geleerd is (met die paar wedstrijden waar ik aan mee heb gedaan) is dat achteraan starten voor mij niet werkt. Dus ik ging gewoon lekker naar voren. Dan maar even daar wachten. Het was toch lekker weer. Maar toen begon mijn zenuwblaas weer op te spelen en moest ik weer naar het toilet (lees: was 3 minuten ervoor ongeveer nog geweest). Dus snel snel nog even naar het toilet (daar dachten een twintigtal dames hetzelfde over) en vervolgens wel weer wat haasten naar de start. Ik kon me mooi overal nog een beetje langs manoeuvreren en stond behoorlijk vooraan.
De eerste kilometer.
Van tevoren werden we gewaarschuwd; de eerste 4 km zijn verraderlijk. Vals plat. Dus loop je niet kapot. Ik had als streeftijd in ieder geval onder de 40 minuten. Ik wilde me niet kapot lopen, maar ook niet slechter lopen dan in een snelle training (dan doe ik er ongeveer 39 minuten over). Goed. Dat betekent dus wel rond de 5’00” starten. Want anders wordt hem dat niet. Ik had wel in het achterhoofd dat ik na 4 km wel wat extra gas zou kunnen geven, want een negative split vind ik ook vaak fijn om te lopen (zal een mentaal stukje zijn). De eerste km was zwaar… ik schrok toen ik mijn pace even 5’15” aan zag tikken en ik mijn hartslag al wel voelde. Toch redde ik het onder die 5.
Kilometer 1,5.
Van tevoren konden we lezen dat er om de 2 km een waterpost zou staan. Dus dat waren voor mij een beetje ‘ijkpunten’. Uiteraard had ik mijn sporthorloge aangezet, maar ik probeer hier niet te veel op te focussen. Ik was dus blij dat ik een waterpost zag, maar mijn gevoel zei al; dit klopt niet. Snelle blik op mijn horloge gaf aan dat we nog maar op 1,5 km zaten.
Kilometer 1,5 – 3,5.
Mijn eigen gevoel gaf aan; als je maar voorbij die 3 km bent. Want dan heb je 3/4 van het ‘lastige’ stuk erop zitten, die laatste km ga je ook wel redden. Logica? Nou, voor mij werkt het haha. Dus zo redeneer ik tegen mezelf. Eigenlijk ging het na 2 km na lekker wat water tot aan de 3,5 – 4 kilometer best prima!
Kilometer 4-6.
Ik probeer deze kilometers wat meer tempo te krijgen, zonder me kapot te lopen. Ik zeg tegen mezelf dat als ik wat energie over heb bij kilometer 6, dat ik dan nog even gas mag geven.
Kilometer 6 – 8.
De laatste 2 kilometer. Ik vind het lastig om in te schatten of ik de volle 2 km nog even wat extra gas kan geven en terwijl ik hier over nadenk haalt een collega mij in. Nog helemaal fris en fruitig! Ik probeer hem even bij te houden, maar met een pace van 4’15” gaat me dat niet lukken. Ik neem wat snelheid terug, maar probeer wel een beetje bij te blijven.
De laatste 1,5 kilometer.
Mentaal gesproken zeg ik altijd tegen mezelf; nog 1,5 km gas geven kan altijd. Dus deze keer ook weer. Maar ik was toch wat voorzichtig. Pas bij de laatste kilometer durfde ik nog net wat af te tasten om te kijken hoeveel er nog inzat. Ik zag gedurende de laatste 800 meter twee ijkpunten (niet in een keer). Eerst zag ik een meisje waarvan ik de hele weg dacht; goh wat een toffe top heeft die aan… en ik dacht; nu ga ik er langs heen. Vervolgens zag ik zo’n 300 meter voor de finish een dame die ‘voorrang’ had op de start. Toen ging mijn brain even gek doen en dacht; nu geef je alles en ga je ook die nog even voorbij. En zo geschiedde. Van tevoren hadden we afgesproken een beetje leuk over de finish te komen dus probeerde ik een zo groot mogelijke smile op te zetten ;)! Al weet ik dat mijn finishfoto’s altijd mislukken, but who cares.
I did it. We did it.
En toen was de race alweer voorbij! Genoten, toch weer een leuke uitdaging en behalve zelf finishen in een acceptabele tijd (37:32 m) ben ik trots op onze teams! Want we zijn allemaal gefinisht. En dat is toch leuk; want je staat daar toch niet alleen als individu maar ook als team. Ik weet dat er meer in zit, maar onder deze omstandigheden (erg veel stijging/vals plat, warm weer, benauwd, toch 25 km gisteren nog even meegepakt…) ben ik dik tevreden. En ik heb genoten; en dat is uiteindelijk wat telt!
Foto’s.
Zodra ik de foto’s heb zal ik deze delen! Ik beken, ik sta altijd slecht op finish foto’s dus mocht het echt een drama zijn dan zal ik dit jullie besparen ;)! Maar het is nog even afwachten voordat de rest online staat, dus voor nu moeten jullie het met deze blog en mijn ervaring doen! Ik vond het bovendien ook erg leuk om veel bekenden te zien en dat er ook veel bekenden meeliepen, dat is toch dan wel weer leuk aan een ‘thuiswedstrijd’.
Genoeg gekletst, deze dame heeft de knolletjes op en gaat zo op de relax/uit modus.
En jullie, hadden jullie nog een race of een leuke training vandaag op de planning staan?