RACEDAY: Tilburg Halve Marathon, Last Minute Miles
Het is al een tijdje geleden dat de Marathon van Tilburg op mijn netvlies terecht komt. De datum, zondag 13 mei 2018. Het lijkt me erg leuk om in Tilburg de Tilburg Halve Marathon te lopen, op de een of andere manier trekt het zuiden me heel erg aan. Het moment, mei, vind ik ook super, want in deze periode zijn er gewoon niet zoveel leuke loopjes. Ik twijfel alleen heel lang. Te lang. En dat heeft alles te maken met het feit dat ik mijn eigen lijf (nog) niet (weer) vertrouw. Ik wil heel graag. Maar ik durf niet zo goed. De snelle race van vrijdag zorgt er echter voor dat ik wat zelfvertrouwen terug heb gevonden en dat ik gewoon zin heb om te gaan lopen. Het volgende probleem doet zich dan aan: op een gegeven moment zijn er dus geen tickets meer online verkrijgbaar. Er staat op de website dat ik wel kan na-inschrijven op de dag zelf, maar het is wel OP=OP. Om nu 1 uur en 45 minuten te rijden en dan ‘OP’ te horen, dat lijkt me niet wat. Ik zie een paar startnummers op Facebook voorbij komen en vraag of ik ze kan overnemen. Dit duurt ook wat langer en inmiddels heb ik contact met DS Smith. Ze hebben een annulering in het team en ik mag bij hen aanhaken. Er wordt zelfs een teamshirt voor me geregeld en ook voor drankjes is er gezorgd. Ik denk dat er tussen de 20 en 30 eigen medewerkers vandaag van hen aan verschillende afstanden deelnemen, een sportief bedrijf is het dus zeker. En dat dit allemaal vanaf vrijdagavond geregeld kon worden, is dus super.
Weer een wereldreis
De wekker gaat zondag ochtend al vroeg, rond half 7 sta ik buiten mijn bed. De avond van tevoren heb ik al mijn outfit klaargelegd in de douche en heb ik een reserveoutfit en schoenen in de tas gepakt. Mijn carboloader en flesje water nog even lekker in de koelkast en alle voorbereidingen voor het eten (eitje gekookt, etc.) zijn ook gebeurd. Na het wakker worden, schiet ik snel in de kleren en ontbijt ik met 2 boterhammen met appelstroop (gewoon lekker die goedkope die ze bij ons bij de Dirk hebben, die van Appie eigen merk is niet te doen, dat is net van die dikke gelei) en een lekkere bak Nespresso. Ik smeer nog wat boterhammen voor onderweg en gooi nog een banaan en wat andere etenswaren in de tas. Flesje water en carobloader erbij en ready to go.
Van zon naar regen
In de ochtend is het bij mij thuis super warm, ik heb een jasje aan en doe die meteen uit. Maar als ik voorbij Apeldoorn rijd, kom ik midden in de regen terecht en het houdt pas vlak voor Tilburg op met regenen. Eenmaal in Tilburg aangekomen is het eerst droog, maar al gauw begint het daar ook te miezeren. Het is even zoeken naar de parkeergarage, want de verkeersleiders weten ook niet goed waar ze me heen moeten sturen, maar uiteindelijk ben ik (veel te vroeg) in Tilburg. Nog ruim 2 uur voor de start, dus tijd zat. Ondertussen heb ik de tent van DS Smith en mijn contactpersoon gevonden en is het tijd om nog even bij te komen van de autoreis en nog even lekker wat boterhammen en carboloader naar binnen te werken.
Gezelligheid met veel bekenden!
’s Ochtends kom ik eerst Natalie tegen met haar vader. Daarna zie ik Petra, Grace en Daphne (Daphne voor het eerst, grappig om weer een ‘instaface’ in real te zien haha). Ik had namelijk niemand verteld dat ik zou gaan lopen. Even in mijn eigen bubbel. Ik ben dus ook niet heel spraakzaam, maar dat komt wel weer. Ik praat nog even bij de Dixi’s bij met Petra (maakt het wachten tenminste gezellig :)) en daarna focus ik me langzaam op mijn eigen race. Aan de ene kant ben ik heel relaxt, maar aan de andere kant is het al zo lang geleden dat ik deze afstand liep (januari, sinds mijn blessure), dat ik het heel erg spannend vind. Ik ga dan zelf een beetje op slot en dat was nu ook het geval. Al was ik er voor mijn doen best relaxt over. Ik heb wel vertrouwen in mijn lijf en denk: alles onder de 2 uur is mooi meegenomen. Ik hoop stiekem rond de 1 uur en 50 minuten te eindigen, dan is het voor mij een goede dag.
Snel even plassen en gaan met die banaan!
We hebben nog 20 minuten voor de start. Normaal zou ik al lang en breed in het startvak staan, maar het startvak is nog leeg. En ik moet weer naar de WC. Dus snel, hup nog even de Dixi in (oei, het wachten duurt lang, dit wordt krap!) en ik ben 4 minuten voor de start in het startvak. Ik kan mooi voorin starten en heb er echt zin in. Dan gaat het startschot en mag ik los.
Rustig beginnen.
Ik neem mezelf voor om rustig te beginnen en niet vol gas te gaan. Ik weet dat ik nog iets boven mijn geoogde tempo loop, maar ik loop soepel en fijn. Gewoon luisteren naar mijn lijf en als die signalen gaat afgeven daaraan toegeven. De kilometers gaan over het algemeen lekker en snel. Ik heb wel wat spook pijntjes, maar probeer hier niet aan toe te geven. Tot aan kilometer 13-14 loop ik lekker in een consistent tempo, maar bij kilometer 14 geef ik toe en zak ik wat terug in mijn tempo, ik heb het gevoel dat mijn lijf dit beter gaat vinden. Ik kan dit later ook precies in mijn kilometerstanden terug vinden.
Over de helft, maar we zijn er nog niet
Tussen kilometer 14 en ongeveer 16-17 vind ik het wel wat lastig, ik baal van mezelf dat ik toch heb toegegeven om gas terug te nemen (terwijl ik weet dat dit een wijs besluit is geweest) en Ik baal wel van mezelf dat ik geen gelletje heb meegenomen. Dit omdat ik toch wat hoger in tempo zit dan dat ik had verwacht. En ondertussen heb ik bij een verzorgingspost misgegrepen en ben ik een stukje sinaasappel misgelopen. Jammer, maar helaas. Tussen deze kilometers loop ik ook wat stukken alleen dwars door woonwijken heen, dan moet je ineens een hoek om, om de route te vervolgen. Dit was wel wat onhandig, ik was bang om verkeerd te lopen. Gelukkig stonden er op de vloer wel pijlen de goede richting uitgewezen.
De laatste 4 kilometers
Normaal kan ik de laatste 4 kilometers mezelf nog herpakken en wat gas bijgeven, maar ik had het gevoel dat mijn benen i.t.t. mijn hartslag er klaar mee waren. Kilometer 18, 19 en 20 liep ik dan ook het langzaamst van de hele race. Ook ben ik elke keer aan het rekenen, mijn horloge zegt elke keer dat ik 300 meter minder heb gelopen dan het KM bordje. Ik denk dus bij de laatste kilometer dat ik er al moet zijn, terwijl de laatste kilometer wel weer goed is gezet met de feitelijke afstand en ik dus nog langer moest dan dat ik dacht. In de laatste 200 meter besef ik weer even dat mijn lijf me voor het eerst weer deze afstand heeft laten lopen en dus sprint ik vol trots de finish over. Er zat dus nog wel een beetje energie in. Ik ben blij met de medaille en met de officiële eindtijd van 1 uur 42 minuten en 32 seconden. Nog lang niet richting mijn PR tijd, maar gezien alle omstandigheden en mijn eigen doel van tevoren ben ik super tevreden.
Tilburg, je was super mooi. Hoewel het geen groot evenement is, er niet veel toeschouwers zijn, was het miezerige weer een welkome afwisseling op de warme events waaraan ik de laatste paar keren heb meegedaan. En nogmaals bedankt DS Smith dat ik van jullie toffe team deel mocht uitmaken vandaag!
Heb jij ook nog aan een leuke loop het afgelopen weekend meegedaan of nog leuke loopjes op de planning? Ik ben heel erg benieuwd :-)!