Vandaag heb ik eindelijk weer eens een wedstrijdje gelopen, de 10 km Vondelrun 2017. Niet echt een geplande wedstrijd, maar ik kon last minute een ticket krijgen via-via en dus dacht ik: waarom ook niet? Ik had een onwijs lege agenda en eigenlijk wel zin om lekker er op uit te gaan. Celeste (vanaf nu Mrs Speedy genaamd) had namelijk al aangegeven dat ze ook zou gaan en het leek me leuk om het sportieve te combineren met een eerste kennismaking. Dus op naar Amsterdam! Sowieso vind ik Amsterdam erg leuk om in te lopen, de grote stad ademt toch een bepaalde sfeer uit.
Voorbereidingen
Een raceday vergt altijd de nodige voorbereidingen (in mijn geval i.i.g.). Dit was dit keer niet anders. Niet alleen moest ik kijken hoe ik het beste kon rijden – helaas was het OV geen optie omdat ik met de eerste trein te veel risico liep op vertraging en dus op te laat komen –, waar ik het beste kon parkeren (P&R Bos en Lommer) en hoe ik dan het beste bij Vondelpark3 zou komen (met de bus-tram). Daarnaast was het natuurlijk weer een kwestie van de juiste outfit bij elkaar zoeken. Het is namelijk van dat onvoorspelbare weer, dat je het eigenlijk niet goed weet. De temperatuur zou bijna zeggen dat het weer tijd voor een shirt met korte mouwen wordt, maar door de miezer en lage gevoelstemperatuur is dit niet het geval. Ik besluit dus wat back-up kleding mee te nemen, just in case. En dan nog eten, drinken, mijn sporthorloge (Polar V800), bewijs van inschrijving, etc. en ik ben ready to race.
Foto: ik probeer altijd in m’n kleine tasje alles te proppen zodat ik niet te veel mee zuil :)! Hier de laatste minuten in de tram op weg naar het Vondelpark!
Quick pre-race
Voor de race kon je nog snel even je tas droppen bij de afgifte en kon je nog snel even gebruik maken van het toilet, omdat de start bij het café van het Vondelpark was. Erg handig, want die dixies zijn niet aan mij besteed. Bij het café / startpunt tref ik ook Celeste (die er zo uit te pikken is; we hebben namelijk hetzelfde felle roze ASICS jasje aan.. hoe toevallig haha!), doen we samen nog snel even een plas-pit-stop, kletsen we nog even en droppen we onze tas. Omdat het regent heb ik twee vuilniszakken mee (ook een voor Celeste) en dus we lopen we in onze nog steeds matchende outfit na de start.
Foto: happy faces met onze vuilniszak look vlak voor de start ;)!
De race
Ik besluit de race aan te vliegen als een training. Ik heb immers gisteren ook een duurloop gelopen van ruim 17 km en daarnaast voelt mijn been de laatste weken nogal wisselvallig aan. Ik wil niks forceren en besluit dus langzaam van start te gaan. Celeste sluit zich een minuut voor de start af (ik doe hetzelfde ; we gooien ons muziekje op en focussen de laatste seconden voor de start ?), we wensen elkaar succes en ik zie Celeste weg vliegen gewoon. De eerste 1,5 km is ze nog in zicht, maar daarna verdwijnt ze langzaam uit zicht. Ik besluit dat mijn streven onder de 50 minuten wordt. Dat lijkt me net iets pittiger dan een flink trainingsschema en het is een goede maatstaf om te kijken waar ik nu sta. Omdat het drie losse rondjes betreft kan ik makkelijk inschatten hoe veel van de race ik er op heb zitten (ik besluit streng voor mezelf te zijn; pas na de tweede helft van de derde ronde mag ik nog even los; mits dit lukt).
De eerste kilometer geef ik behoorlijk wat gas (4’27”). Ik merkte dit snel en dus gaf ik bij kilometer 2 en 3 wat gas terug. Na de derde kilometer merkte ik dat ik wel veel al van mezelf vroeg, dus besluit ik de tweede ronde op wat meer consistentie te lopen. Dit gaat aardig goed, tussen kilometer 4 en 6 zit ik op 4’40” per kilometer. Na de tweede ronde (inmiddels er dus bijna 7 km opzitten) merk ik dat ik toch wat op begin te raken en dat een PR er niet in zit. Ik geef wat gas terug, maar denk vervolgens: zoveel dames hebben me niet gepasseerd, waarom zou ik nog niet even kijken wat er in zit? Dus probeer ik na kilometer 8 weer even in het juiste tempo te komen. Ik probeer altijd tot de laatste 1,5 kilometer voor de finish niet kapot te gaan, zodat ik toch die eindstreep haal met wellicht een eind spurt. Zo ook deze keer. Kilometer 9 sluit ik weer wat sneller af dan kilometer 8 (4’42”) en de laatste kilometer (990 meter) kan ik nog even gas geven. Dat zie ik ook aan mijn gemiddelde tempo, die is bijna net zo laag dan in de eerste kilometer (4’28”). De laatste 200 meter bijt ik flink door en gooi er alles nog even uit wat er in zit. Mijn pace zakt onder de 4 minuten de kilometer. Dat voelt even lekker. Daardoor kom ik redelijk kapot over de finish. Celeste wacht me al op (die is al lang en breed gefinisht haha) met wat lekkers en ik gooi m’n klokje uit: 46 minuten. Daar ben ik redelijk tevreden mee. Jammer dat het parcours net geen 10 km in totaal is (hoewel het wel als 10 km race wordt aangegeven) en 100 meter extra maken lastig gaat.
Foto: we did it! Damn wat een TOPtijd, Celeste! 🙂 Jammer dat er geen podium was 🙁
We leveren onze chip in en ik vraag ondertussen bij de organisatie of mijn nummer op de juiste naam kan komen (ik kon online niet vinden hoe ik dit kon regelen). Daarna vraag ik meteen of ze al een (voorlopige) uitslag hebben. Ik weet bijna zeker dat Celeste eerste is geworden en dat ik het zelf ook niet mega slecht heb gedaan. En dan krijg ik de voorlopige lijst (die ook de definitieve uitslag blijkt): ik ben 5e geworden met een netto tijd van 45:57. Deze plaats had ik niet verwacht met deze tijd, dus dat zorgde wel even voor een extra glimlach. En dan is het op, weer naar het oosten van het land, waar een heerlijk avondvullend diner op me staat te wachten. Omnomnom!
En zo was het weer een mooie, actieve zondag! En hoe was jouw zondag? Ook lekker een training erop zitten of wellicht een wedstrijdje?
Liefs Patty