#RACEDAY : Twentse Vrouwenloop 2017 ; spontaan maar voldaan!

Medal Monday! Gisteren deed ik mee aan de Twentse Vrouwenloop 2017. Een collega die attendeerde me vorige week een keer op deze run (voor mij redelijke thuiswedstrijd; 30 minuutjes rijden), maar ik had het eigenlijk langs me heen laten gaan. Ook omdat ik me eigenlijk niet had beseft dat het afgelopen weekend al was, maar ook omdat ik eigenlijk voor deze maand geen raceplannen meer had. Daarnaast had ik zaterdagavond/nacht een behoorlijk gezellig feestje met heel veel eten, ijs en tjah.. rode wijn. Dus na een super leuk (lang!) feestje en een korte nacht was dit misschien niet de meest logische indeling van mijn zondag, maar toch ging ik ervoor!  De Twentse Vrouwenloop 2017 werd gehouden op het terrein van de Universiteit Twente, in feite liep je 5 (1 rondje) of 10 kilometer (2 rondjes)  om de campus. Ik ben in basis niet echt ‘fan’ van hardloopwedstrijden alleen voor vrouwen, maar ach, variatie geeft het wel :).

Waarom zo spontaan?

De reden dat ik toch voor de loop ging was tweeledig. Aan de ene kant zorgde mijn korte nacht voor enige laksheid en luiheid; dus de race zou een stok achter de deur zijn om wel even serieus mijn training te doen en aan de andere kant leek het me wel heel leuk om eens het campus terrein na jaren terug te zien (ik studeerde hier tot begin 2011). Vooronderzoek op mijn mobiel – nadat ik vroeg wakker werd – op de website toonde aan dat na inschrijving op de dag zelf nog mogelijk was. Mooi.

Ik moest snel schakelen: na het wakker worden, snel 3 boterhammen een banaan en 2 bakken koffie naar binnen proppen had ik eigenlijk weinig speelruimte meer omdat de race om 12.00 uur al zou beginnen. En ik moest nog een startbewijs regelen, parkeren, noem maar op. Plus: ik heb een hekel aan last minute stress.. Ik kleedde me snel om, gooide reservekleding in mijn tas en reed daarna (niet zo langzaam :)) naar Enschede.

Gearriveerd. Nog snel race ready maken.

Omdat het lekker rustig was op de weg kon ik om 11.10 al op het terrein parkeren; vanaf daar was het nog geen 5 minuten lopen naar de plek waar ik nog een startbewijs kon regelen. Ik had dus gelukkig nog tijd om nog even wat te eten, drinken en 2 sanitaire stops te maken (denk dat de wijn van de avond/nacht ervoor nog in m’n blaas zat, haha). Na de sanitaire stops doe ik even een minuut of 2 wat warming up oefeningen (just for the show haha). Vervolgens loop ik nog een keer heen en weer naar mijn auto – drop daar mijn tas en laatste spulletjes en prop de autosleutel in het achterzakje van mijn ASICS short. Dan loop ik naar de start. Het is 11.50 en ik ben dus mooi op tijd. Ik start mooi vooraan. Ik klets nog even met de organisatie, die me aangeeft dat als ik rond de 47 minuten zou lopen wel eens de top 10 zou halen (Daar gaat mijn ‘rustaaggghh’ en daar komt competitieve Patty weer kijken..). Daarna zie ik nog een supersnelle dame die ik vaker al tegen ben gekomen tijdens events en klets ook nog even met haar en vraag naar haar doel. Wat een snelheid; ik hoop ooit richting die tijden te gaan, maar dat zit er nog niet in. Dan komt er nog een dame die vraagt wat we gaan lopen. Ik versta haar eerst niet goed, maar ze bedoelt 3’55” per kilometer. Ehm. Ja. Dat houd ik wel 300 meter vol. Maar langer ook niet, haha! Ik zeg haar dat ik niet de snelste ben, maar niet graag achteraan start. Achteraf ben ik hier heel blij mee.

 

We gaan van start!

Al gauw telt spreekt de voorzitster van de Universiteit Twente wat laatste woorden over de reden van de Twentse Vrouwenloop 2017 en daarna volgt al snel het aftellen. Pang! Daar gaan we. Op naar ronde een. Ik merk dat ik best wel wat gas geef – toch weer dat competitieve nadat ik heb gehoord dat ik hier wel hoog kan eindigen – en al gauw loop ik in een groepje van een stuk of 10 – 15 dames vooraan. Van een paar heb ik gezien welke afstand ze gaan doen, maar van een aantal ook niet. Dat wil zeggen: de 5 en 10 kilometer startte samen, alleen de 5 hoefde maar 1 rondje en de 10 twee. Ik had natuurlijk me kunnen opgeven voor de 5 km, maar de prijs voor de BiB’s was gelijk. Dus jah, toen werd het toch de 10. Kwam ook beter uit in de planning/mijn schema. OK, back on topic: ik loop dus in een groepje dat al gauw uit elkaar valt. In de eerste ronde kijk ik nog wel om me heen en besef me dat er veel dingen gewoon niet gewijzigd zijn. Ik vraag me zelfs heel sterk af of een oud versleten bankstel op een balkon daar ook al niet stond toen ik daar jaren geleden studeerde en wel eens een borrel in zo’n campus woning heb gedronken… Ook gaat mijn brein aan de haal met de namen van de gebouwen: o ja, dat gebouw waar je eigenlijk uit het raam wilde klimmen omdat als je de ‘normale’ route deed je 15 min. langer er over deed en je trein miste. En dan de Cubicus; wat een doolhof dat was. Enfin, je snapt het; ik was best wat afgeleid. Deze afleiding zorgde wel voor een compensatie aan het tekort van toeschouwers en deelnemers, denk ik.

Tempo blijven vasthouden?

Na een kilometer of 3 stopt iemand al en gaat wandelen. Oei. Ik moet heel eerlijk zeggen dat de eerste 3 kilometer me ook al meteen te hard gingen. Of het nu de korte nachtrust was, de duurloop van de dag ervoor, de wijntjes, of ja gewoon toch het tempo.. Of al deze dingen gecombineerd.. ik ging al best kapot. Dat is niet goed! Ik merk dat ik met mezelf in dialoog / conflict ben. De Patty die wat aardiger is voor haarzelf zegt: doe het toch wat rustiger aan.. dat is niet erg. De competitieve Patty walst er alleen meteen overheen: als je nu gas terug neemt word je ingehaald. Je gaat er gewoon voor en probeert de groep bij te houden. OK. Tegen die Patty gaan we maar niet in. Dus ik dribbel verder. 4 kilometer. OK. Dat is bijna 5. Bijna op de helft. Dat is het logische verhaal wat ik mijn brein probeer voor te houden. Maar ik heb het al best zwaar. Ik denk: zal ik toch voor de 5 km gaan? Maar ja.. ik weet dat dan mijn tijd niet geregistreerd wordt en het dus een DNF is. Dat is geen optie.

Keep on going!

Dus als de eersten afslaan voor ronde 1 ga ik braaf rechtdoor voor het tweede rondje. Dan besef ik me dat ik ongeveer op de 6^e of 5^e positie moet lopen. Ik ben er niet helemaal uit. De koplopers voor me zijn best snel. Ik zie twee dames best lang bij elkaar lopen; die gaan denk ik rond kilometer 6,5 uit elkaar. Ze lopen nog best een eindje voor me. Ik besluit dat mijn doel wordt die ene dame nog in te halen. En dus push ik mezelf dit tempo vol te houden. Al merk ik ook dat ik echt alles aan het geven ben. Mijn lijf heeft het zwaar. Mijn been zeurt nu toch echt een klein beetje; al denk ik dat het meer de algemene vermoeidheid is. Logisch; zo snel loop ik normaal op dit moment echt niet. Ik ben ook wat gestresst omdat de route niet echt duidelijk is aangegeven en ik eigenlijk redelijk alleen loop;  ik weet niet hoe ver de eerste dame achter me loopt, maar ik loop hele stukken alleen en de route staat niet duidelijk aangegeven. Ja; er staan rekken, maar een paar idioten zetten die gewoon continu aan de kant en ik moet zelfs een paar fietsers, wandelaars en auto’s ontwijken (dit werkt ook niet echt positief op mijn stress en ergernis level kan ik zeggen). De motorrijder die vooraan rijdt moet continu stoppen om hekken goed te zetten, maar na de eerste ronde zie ik die niet meer. Ik vind het ook jammer dat er zo weinig publiek is; maar neem het de mensen ook niet kwalijk met het slechte weer… Maar omdat het deelnemersveld ook niet heel groot is, is het de combinatie van deze dingen dat je wel best ‘alleen’ doet voelt lopen.

> 75% down.

Bij kilometer 7,5 (?) zie ik de dame die ik wilde inhalen ineens de bosjes inschieten. Ik denk een sanitaire stop? Maar dit is gunstig voor mij! Niet helemaal hoe ik het zou willen, maar ingehaald is ingehaald. Ondertussen besef ik dat er minimaal 3 dames voor me lopen. Die ga ik nooit meer inhalen. Jammer. Niet dat ik de illusie had een podiumplek te kunnen realiseren, maar hey.. a girl gotta have dreams, right? Maar gas terug geven? Nee, dat is nu geen optie. Ik voel de ogen van de dame die even stopte in m’n rug branden (dat is natuurlijk een gevoel; maar dan ben je bang dat ze je zo weer inhaalt, haha). Iemand vertelde dat het parcours net (?)  geen 10 km is, maar 9,7 km. Aan de ene kant baal ik van deze mogelijke optie terwijl ik onderweg kapot loop te gaan; al ben ik bij km 8 wel blij dat ik dan ‘nog maar iets meer dan een mijl’ en geen ‘ 2 km ‘ meer moet afleggen. Het zit allemaal tussen de oren, maar toch.

Laatste loodjes.

Het laatste stuk is lang. Echt lang. Ik besef dat ik een stuk grind even was vergeten en dat nog even tussen de kiezen krijg. Maar dan is het al snel aftellen geblazen. Wanneer de laatste ca. 600 meter in gaat geef ik gas. Maar ik merk dat dit eigenlijk te veel is. Even een stapje terug. Maar als ik dan de boog zie en de bocht om ben, dan ga ik los. Helemaal los. Helemaal kapot. Ik hoor dat ze m’n naam omroepen en geef letterlijk alles. Totaal leeg kom ik over de finish en klok ik af. Dan hang ik over de dranghekken om bij te komen en brengt de organisatie me wat water. Super lief. Ik ben waarschijnlijk 4^e vrouw geworden. Helaas: 9,7 km. Tijd die ik geklokt heb: 44.10 min. Dit was gewoon anders een PR geworden. Hoe K.*.T. Het is helaas niet anders. Maar ik weet dat het er dus in zit!

Want al sinds mijn eerste wedstrijd ooit staat mijn PR op de 10 KM op 46 minuten 21 seconden. Een tijd die ik maar niet kan breken (nu loop ik ook niet veel 10 km wedstrijden, maar toch). Anders was het vandaag gewoon gelukt. Moraal? Wijn en spontaniteit doen me goed.

Na de run

Na de run besluit ik toch mijn medaille te laten graveren en nog even wat te eten. Alleen wordt het weer dan zo slecht dat ik snel richting mijn auto ga en naar huis rijd. Ik heb er achteraf toch een goed gevoel aan overgehouden!

Officiële uitslag

Mijn officiële tijd is 44,08 minuten. De organisatie heeft het wel als 10 kilometer geregistreerd, maar dit klopt echt niet. Omdat ik natuurlijk zo tegendraads als de pest ben loop ik snel bij thuiskomst nog 310 meter (ik klokte 9,69 km). Zo. Die tijd bovenop de officiële tijd: ik vind het PR-waardig. Met deze tijd werd ik vandaag 4^e dame op de 10 km.

Nu heb ik na deze run wel het gevoel dat ik wat plus- en minpunten wilde opsommen, dus die volgen hieronder.

Pluspunten

• Leuk zo de campus (her)ontdekken!
• Redelijke prijs voor een run met medaille en klein ‘lifestyle’ platform (zeker wanneer het weer nog beter was geweest)
• Goede openbare toiletvoorziening!
• Er was zelfs een kleine (onbewaakte) garderobe, maar door parkeer/start afstand kon je prima je spullen in de auto laten.
• Super makkelijk bereikbaar en voldoende parkeergelegenheid (al had dit wel beter aangegeven kunnen worden; het is dat ik de campus nog van vroeger ken, maar anders was dit wellicht wel wat lastig geweest).
• Flexibele en spontane organisatie – heel behulpzaam en gastvrij
• Gevarieerd programma; zelfs een wandelprogramma en moeder/dochter loop!
• Goede tijdsregistratie (chip in startnummer) en snelle weergave van uitslag op de website

Minpunten

• Het parcours was geen 10 km!! Ik klokte zelf maar 9,7 km. Ik ben benieuwd wat de officiële lengte is geweest.
• Je kon als je last minute je startbewijs wilde scoren niet pinnen; dit was me op de website niet duidelijk geworden.
• Het parcours was niet heel duidelijk afgezet en de brutaliteit van verkeer (auto’s/fietsers/lopers) die de hekken verplaatsten en de lopers in de weg liepen waren heel irritant.
• Helaas niet zo veel publiek en lopers, waardoor je je niet daaraan kon optrekken.
• Jammer; geen prijsuitreiking(en) J.
• 5 km en 10 km startten samen en er was maar 1 groep; je moest dus zelf goed bedenken of je voor een tijd wilde gaan en dus vooraf ging startten of niet.
• Vrijwilligers wilden aangeven of je rechtdoor of af moest na je eerste ronde, maar dit werkt bij mij altijd een beetje op mijn zenuwen; niemand moet me in de weg staan (al was dit wel nodig om mensen niet verkeerd te laten lopen wellicht, ondanks dat het van tevoren wel werd uitgelegd).

Ik ben heel erg benieuwd of jullie ook aan een leuk event hebben meegedaan afgelopen weekend of wellicht nog wat leuke events in de planning hebben de komende zomer! Mijn agenda is behoorlijk leeg, maar ik wil hem best wel weer wat vullen. Dus laat een reactie achter, leuk!