RACEDAY | Vital Centre Raalte Run 2018
Wat vooraf ging.
Vrijdagmiddag 11 mei 2018. Ik denk dat zo’n 80 procent van Nederland een lekker lang weekend heeft, maar ik ben gewoon aan het werk. Het voordeel aan deze dagen is dat je lekker kunt doorwerken. In mijn pauze kom ik tot de ontdekking dat er deze vrijdag avond een run in Raalte is. Ha. Dat is dichtbij! Ik heb wat ‘zit-tussen-mijn-oren problemen’ om mijn tempo runs goed uit te kunnen voeren; ik ben erg voorzichtig, zoek het op excuses en ben veel te bang weer een stap terug moeten te doen in mijn recovery proces. Ik denk dat een wedstrijdje me helpt om even de focus weer scherp te krijgen en om te kijken hoe mijn lijf reageert en waar ik sta in het hele proces. Ik zal alvast waarschuwen dat het een erg uitgebreid raceverslag is geworden. Ik had zowel voor, tijdens als na de race mijn hoofd vol met mindfucks, rare logica en noem maar op. Maar ik neem je graag mee in mijn raceday van de Vital Centre Raalte Run 2018 (voorheen Vital Centre Tien mijl van Raalte). Lees je mee?
Twijfels.
Ik heb nog wel even wat dingen door mijn hoofd laten gaan om te bedenken of dit wel zo verstandig zou zijn. Een hardloopwedstrijd op vrijdagavond. Timing is niet echt ideaal, na een drukke werkweek, op vrijdagavond. Maar, ik zou anders mijn training ook in de avond doen. Waarschijnlijk iets eerder, maar toch. Dat uurtje later zorgt er waarschijnlijk voor dat het iets is afgekoeld en dat zal de training alleen maar ten gunste komen. Argument gekilled.
Lets do this!
Uit het werk heb ik contact met manlief om te overleggen of hij me wil komen aanmoedigen. We zouden namelijk samen uit eten gaan, maar ach, dat stond woensdag en donderdag ook al op het programma, dus een dagje overslaan is ook niet erg 😊. Ik geef hem aan dat ik hoop binnen 50 minuten klaar te zijn, dat wordt mijn doel, een pace rond de 5’00”. Dan kan hij zich vast wel daar 50 minuten vermaken. Ik heb geen idee van de locatie van de run, mijn voorbereiding is een printje met adres, kosten van het inschrijfgeld en starttijd. Maar, het is in de buurt, lekker met de auto, ik heb goed gezelschap en we rijden mooi op tijd weg. Dat gaat goedkomen!
Omkleden, geld bij elkaar schrapen en daar gaan we!
Op de website van de run had ik gelezen dat je niet kon pinnen en dat het startgeld € 7,50 was. Ik heb eigenlijk nooit contant geld in huis, dus het was even schrappen met veel restjes overal (muntje in de auto hier, losse euro daar, iets in een broek zak gevonden bij de wasmachine, noem maar op). Maar al met al had ik € 7,50 bij elkaar geschraapt. Snel een sportoutfitje aangedaan, schone kleren in een tas gegooid en eten en drinken mee. Ik ben er wel klaar voor! We rijden mooi op tijd weg, zodat we daar rustig nog even kunnen wachten voordat de start begint. Ik heb geen idee hoeveel mensen er zullen zijn, wat voor evenement het is en waar we terecht komen..
Sportcentrum in the middle of nowhere
En toen waren er. Parkeren in de weilanden.. OK. Wat gaat dit worden! Na een tweehonderd of driehonderd meter lopen komen we bij een gigantisch sportcentrum uit, waar je kunt na-inschrijven en waar je ook nog drinken kunt kopen en er toilet gelegenheden zijn, zowel binnen als buiten, waar er extra Dixi’s geplaatst zijn. Perfect geregeld!
Bij het inschrijven ligt er een briefje dat de na-inschrijving € 10,- kost. Oeps! Ik geef de dame aan dat er op de website toch echt een ander bedrag staat en dat ik netjes dit gepast heb meegenomen. Ze checkt het even en ziet het dan en zorgt dat ik alsnog kan meedoen voor € 7,50. Dat was dus keurig geregeld. Gelukkig was ik niet de enige, want achter mij stond een jongen die precies hetzelfde had. Ik geef de organisatie nog door dat de informatie op de website ook niet handig te vinden is (moest echt enorm zoeken) en dit nemen ze voor de volgende keer mee. Want het is eigenlijk een super leuke run, met meerdere afstanden voor kinderen (1 en 2 km) en volwassenen (5 km, 10 km en 10 EM).
Omdat we behoorlijk op tijd zijn relaxen we nog even wat na in de tuinset die buiten staat, heerlijk dat avondzonnetje. Het is zelfs zo lekker, dat ik twijfel of ik mijn zonnebril wel of niet moet opzetten. Uiteindelijk besluit ik hem af te laten.
Nog lekker chill voor de start!
Op tijd naar het startvak.
Om 18.50 besluit ik al naar het startvak te lopen, die vlak voor de sportschool is. Aan een gewone weg. Omdat het niet zo’n hele drukke run is, heb je alle tijd. Om 19.10 start zowel de 10 km als de 10 EM. Dat vind ik zelf wel een beetje verwarrend; de splitsing etc. staan wel goed aangegeven, maar ik vind zelf gemixte groepen niet zo leuk lopen, je weet dan nooit wat je echte competitieveld is. Ik doe nog een paar dynamische strekoefeningen om de tijd te doden, klets nog wat met manlief en sta best rustig in het startvak. Gaat een fijne training worden.
Veel te hard gestart.
Vlak voor de start roept de omroeper dat hij niet gaat aftellen, maar dat we de toeter moeten afwachten. Daar word ik best wat onrustig van, ik ben bang dat ik wat onrustig zal starten. Gelukkig geeft hij een minuut en 30 seconden voor start nog wel aan hoe ver we verwijderd zijn van het startschot. Ik sta helemaal vooraan naast snelle 10 EM lopers, dus ga wel zien hoe het gaat. Als eenmaal het startschot gelost wordt, schiet ik net wat later dan de rest naar voren. Maar ik word als nel opgeslokt door het snelle geweld om me heen. Er vliegen voor mijn gevoel een stuk of 10 dames langs me heen en ik baal hier van, slaat nergens op want ik had mijn eigen plan met een snelle 10 km rond de 50 minuten. Maar als je dan dames zó snel langs je heen ziet vliegen voel je je best even een slome slak. Dus ik probeer me nog een kilometer of twee er aan op te trekken, veel te ver boven mijn normale tempo en nog kan ik ze niet bij houden.
Wat doet die fiets hier?
Met dat ik de eerste kilometers afleg komt er een voorfietser langs me heen, naar de groep voor me. Vervolgens kijkt hij om, neemt gas terug en komt vlak voor mij fietsen. Ik denk zijdelings een blaadje op zijn fiets te zien hangen met “1e Dame 10 KM”. Dat kan niet kloppen. Huh? Ik word hier nog onrustiger van en er spookt van alles door mijn hoofd. Ik krijg even een flashback naar een WC moment wat ik ongeveer 15 minuten ervoor had. Ik zat op de WC en bedacht dat mijn startnummer 925 is. Als in: 925 staat ook voor zilver. Ik zit op de WC helemaal mijn gedachten los te laten gaan: stel je voor dat ik tweede zou worden. Hoe grappig is dat met dit startnummer? Al gauw dacht ik: weg met die illussie, want ik had gezien dat het parcourstijd voor dames rond de 36 minuten lag. Ja, dan moet ik nog 4 kilometer. Dus. Goed, back to the race. Terwijl ik dus die flashback heb denk ik: dit voelt een beetje als een soort van deja vu… dus ik word nu ingehaald en misschien wordt het waar. Dat was zo’n raar moment.
Lets try to check the competition.
Op een gegeven moment komen we in een soort van lus, waarbij de 10 kilometers lopers een stuk naar links moeten lopen om vervolgens een draai te moeten maken om op dezelfde weg terug de weg te vervolgen. Op dat moment zie ik een groot deel van de dames rechts af slaan, wat betekent dat ze dus de 10 EM loopsters zijn. Op dat moment besef ik dat ik echt de eerste dame lijk te zijn, maar toch twijfel ik nog of ze de juiste informatie hebben: ik heb me namelijk last minute ingeschreven, dus ze zullen deze informatie toch niet zo snel paraat hebben?
Bij de bocht besluit ik om te proberen te kijken of ik dames snel achter me zie. Ik schat dat de eerste dame 30 seconden achter me ligt. Nu weet ik natuurlijk niet of die voor de 10 KM of 10 EM gaat, maar ik weet dat ik dus wat speling heb. Dit geeft me een heel klein beetje rust, maar meer dan dat ook niet. Ik loop nooit in een kopgroep, dus heb geen idee hoe ik hier mee moet omgaan. Dat maakt het allemaal knap lastig. Maar ook wel weer dat ik mezelf behoorlijk hard loop te pushen.
Kilometer 3 – 5
Tussen kilometer 3 en 5 heb ik het al enorm zwaar. Ik zit zo met mezelf in dubio over wat te doen: ik weet dat ik veel te snel ren en heb qua ademhaling best last van mezelf. Een droge keel. Dorst. Gelukkig staan ze om de 2,5 km met water en kan ik wel drinken. Gas terug doen voelt nu als opgeven. De fietser jut me ook behoorlijk op, ik wil niet toegeven en wil eigenlijk al helemaal niet dat er nu iemand al langs gaat. Ik bedenk: hoe langer ik dit volhoudt, hoe ik straks kan zeggen: ik ben tot kilometer x eerste dame geweest. Goed, mindgame was behoorlijk on de gehele race. Bovendien gaf mijn horloge continu 200 meter meer aan dan de wegwijzerbordjes aan de zijkant, wat ook niet echt fijn was. Ik keek deze race net wat vaker op mijn horloge dan normaal, niet echt voor de pace, maar wel of de afstand een beetje opschoot. Van mij mocht de finish liever eerder dan later komen!
Geef me je water en geef me informatie!
“Geef me je water en geef me informatie”, dat zinnetje is ook wel 10 keer door mijn hoofd gegaan om tegen de voorfietser te zeggen. Hij had een bidon. Ik had dorst. Maar ik durfde niet mijn energie te verspillen door te gaan praten. De voorfietser keek ook de hele tijd achteruit en dan dacht ik weer: hij kijkt vast hoe ver de tweede dame erachter ligt. Ik wilde dit vragen. Maar wilde het ook niet weten. Damn. This shit is heavy. Als we eenmaal bij 5 kilometer zijn weet ik dat ik dit tempo helaas niet de hele race kan volhouden. En daar baal ik wel van, want ik ben gek op negative splits en baal er van als ik moet inleveren.
Kilometer 5 – 7,5
Tussen kilometer 5 en 7,5 heb ik het heel erg zwaar. Ik heb al wat tempo laten zakken en weet dat ik niet meer dan 2 kilometer voor het eind nog weer moet gaan aanzetten. Eigenlijk weet ik dat ik dat pas de laatste honderden meters moet. Maar, ik weet wel dat als ik eenmaal die 7,5 km in de pocket heb, dat ik dan het grootste mentale spel met mezelf gewonnen heb, normaal dan. Want dan zit ik bijna op de 80% en dan ga ik dit trucje aan mezelf verkopen. De kilometers zijn wel zwaar. Er zitten wat stukken met mul zand tussen, wat stukken met wind tegen tussen (en ik heb niemand voor me lopen waar ik achter kan verschuilen) en op een gegeven moment kom ik per ongeluk om het smalle paadje i.p.v. een groot pad terecht en kan ik mezelf wel een klap voor m’n hoofd verkopen, maar goed, het is niet anders.
De laatste 2 kilometer
De laatste 2 kilometer besef ik dat er twee dingen kunnen gebeuren: of ik houd dit vol en wordt eerste dame, of iemand zit al een heel stuk vlak achter me en gaat langs me heen en ik verlies mijn koppositie. Dit, in combinatie met de voorfietser, houd me scherp en zorgt er voor dat ik toch de laatste 2 kilometer nog net weer wat kan aansterken qua tempo. Ik heb namelijk behoorlijk wat tijd verloren de laatste kilometers. Wanneer we bij het 9 kilometer punt aankomen durf ik een beetje te beginnen te geloven dat ik echt kans maak op deze overwinning, maar ik besef me ook super goed dat er in de laatste secondes van een race van alles kan gebeuren. Pas als ik de finish boog zie durf ik nog wat aan te zetten. Ik ben kapot. Vlak voor de finish zie ik mijn man staan, die een finish filmpje maak. Als ik die terug kijk, besef ik me dat ik echt tot het gaatje ben gegaan. Mijn man moest wel lachen toen die besefte dat ik eerste dame was geworden.
Tweede beste tijd en een eerste plek!
Uiteindelijk liep ik een netto tijd van 45 minuten en 33 seconden. Mijn snelste 10 kilometer tijd liep ik tijdens de Diepe Hel Holterbergloop en toen liep ik 42 minuten en 44 seconden. Dit is een dalend parcours, dus eigenlijk mag ik die niet helemaal meetellen. De snelste tijd erna stamde nog uit 2015, tijdens de Enschede Marathon, toen ik 46 minuten en 20 seconden liep. Ik mag dus zeer tevreden zijn, niet alleen op de tijd, maar ook het moment waarop ik dit loop; ik ben namelijk nog helemaal niet op mijn oude niveau en nog steeds herstellende van een flinke blessure. En dat ik als klap op de vuurpijl voor het eerst in mijn leven een eerste plek bij een wedstrijd behaal, dat is voor mij wel echt niet in woorden te omschrijven.
Geen medaille (helaas 🙁 ) maar wel een envelopje met geld :-)!
Tussentijden
Ik liep een totaal niet consistente race, dat ben ik niet van mezelf gewend. Daarom deel ik ook nog even de tussentijden op de kilometers met jullie. Officieel mat mijn Polar M430 een tijd van 10,13 km, dus van deze kilometers ben ik in de onderstaande kolom uitgegaan. Zoals je ziet leverde ik vanaf kilometer 2 elke kilometer in, dat was wel jammer, maar toch onderaan de streep een mooie eindtijd.
| Kilometer | Pace per kilometer | Subtotalen | Max. HF |
| 1 | 4’18” | 4min18sec | 197 |
| 2 | 4’11” | 8min29sec | 203 |
| 3 | 4’21” | 12m50sec | 183 |
| 4 | 4’29” | 17min19sec | 188 |
| 5 | 4’31” | 21min48sec | 185 |
| 6 | 4’37” | 26min26sec | 184 |
| 7 | 4’37 ” | 31min03sec | 185 |
| 8 | 4’41” | 35min44sec | 186 |
| 9 | 4’41” | 40min27sec | 190 |
| 10 | 4’38” | 45min04sec | 191 |
| 0,13 | 30 sec. | 45min34sec | 194 |
Als laatste nog even de plus- en minpunten die ik heb ervaren tijdens deze race, want ik denk zeker dat je deze eens kunt toevoegen aan je bucket list!
Pluspunten van deze race
- Super leuk parcours voor de 10 kilometer in een mooie groene omgeving
- Geen ‘dure’ race om aan deel te nemen, de 10 km kostte € 7,50
- In deze periode van het jaar (mei) vind ik het heel erg lastig om leuke races te vinden in Twente en omgeving en dus ben ik blij met deze race in de buurt.
- Voldoende drankgelegenheid aan de kant, om de 2,5 kilometer
- Mogelijkheid tot na inschrijving
- Veel vrijwilligers en voldoende (gratis) parkeerplekken
- Voldoende omkleedgelegenheid, toiletten en extra Dixi’s
- Prijzen voor verschillende leeftijdscategorieën
- De voorfietser die me er door heen heeft gesleept (heb hem na de race nog proberen te vinden, maar helaas is deze zoektocht niet geslaagd)
- Er werden volgens mij best wat foto’s gemaakt, dat is altijd leuk
Minpunten van deze race
- Het duurde behoorlijk lang voordat de uitreiking er was. Ik was voor 20.00 uur al weer binnen en moest 45 minuten wachten op de uitreiking. Aan de andere kant was er douche gelegenheid, dus had ik daar ook gebruik van kunnen maken.
- Niet echt een route waar je veel publiek aan de kant vindt
- De informatie op de website was niet echt handig te vinden en een mobiel pinapparaat was wellicht ook handig geweest
- Geen medailles ☹! Ik houd van mijn bling en dat vind ik altijd wel heel erg jammer. Vooral toen ik wist dat ik had gewonnen, had ik stiekem wel gehoopt op een medaille of beker 😊.
- De 10 EM en 10 KM startten samen, dat vond ik zelf wat minder, al scheelde het voor het eerste stuk dat ik wel veel lopers in de buurt had, want er waren relatief heel erg weinig lopers die deelnamen aan de 10 km.
- De uitslagen stonden niet meteen direct op de website, dat vind ik wel jammer. Gelukkig stonden ze er de ochtend erna wel op.
- Het startnummer was van super hard en niet echt flexibel karton, met twee dikke piepschuim achtige stukken, ik was daarom blij dat ik een wat losser shirt aan had, want dit zat niet lekker
- Ik ben zelf niet echt fan van avond races, zeker niet na een drukke werkweek.. maar… het viel me super mee! En het tijdstip maakte het ook dat ik gewoon goed kon eten voor die tijd.
- Het is inmiddels maandagavond, 3 dagen na de race en er staan nog geen foto’s of meer informatie / uitslagen op de website of Facebookpagina, dat is wel jammer.
OK, nog een laatste sidenote: Ik heb de hele races ongeveer Mad Love van Sean Paul en Becky G op repeat gehad. Dus ook dank aan deze artiesten, hahaha.
Heb jij wel eens een wedstrijd gelopen op vrijdagavond? En toevallig al eens meegedaan aan deze Vital Centre Raalte Run (voorheen Vital Centre Tien mijl van Raalte)?