Van niks naar een halve marathon. Part two. D-Day “Prestruggles”.

Goedemorgen.
Ja ik ben wakker. Echt. Drie wekkers gezet. Je zou je maar verslapen. Gelukkig ben ik helemaal niet planmatig. O wacht, toch wel. Dus dat betekent dat ik alles al heb ingepakt. Een dikke grote tas om mee te sjouwen. Gelukkig heb ik ‘fans’ die dit voor me sjouwen. Want het is gek weer. En ik wil voorbereid zijn. Half werk houd ik niet van. Dus dat gaat dan zo: zou ik in korte broek kunnen lopen? Misschien wel. Maar dan moet ik wel mijn compressie kousen aan. Welke kleur is dan mooier? Even testen? Even manlief vragen wat het leukste is. Hij zegt wit. Weet je het zeker? Ik vind het al eigenlijk stom want heb een wit met blauw shirt aan. En de sokken zijn wit met roze. Stom. Matcht niet. Ik hou van matchen. Dan maar mijn nagels blauw verven. En mijn schoenen. Welke doe ik aan? Ja die denk ik dat het beste zullen zijn, mijn New Balance want die zijn wat groter en met veel KM zetten mijn voeten uit en dat is het beste. Maar mijn Brooks zijn perfect, want die zijn blauw met wit. Patty. Niet. Doen. Wil je knallen of er mooi uit zien? OK. Perfectionist 1 (knallen!) versus perfectionist 2 (het moet er wel uit zien!) gaan met elkaar in discussie. Perfectionist 1 wint. Tijdelijk. Want stiekem gaan er ook 2 reserve paar schoenen mee. En een lange broek. En een longsleeve. En een bodywarmer. En extra sokken. En extra muziek. En ga zo maar even door. Eten. Drinken. Ik kan heel wat races lopen laat maar zeggen.

OK, de wekker ging dus mooi op tijd. Ik weet dat ik pas om 12.15 in Enschede hoef te zijn, maar wil goed voorbereid zijn. Ik heb mijn tas al voor 90% gepakt, maar de laatste dingen moet ik nog even afstrepen. Verrek, markeerstift kwijt. OK, nagellak kan ook prima. Ja. Ik moet dingen afvinken. Ja. Ik hou van lijstjes. Ja, ik ben altijd nog bang dat mijn lijstje niet compleet is/was. Achteraf heb ik gelukkig alles mee. Dat scheelt weer. Horloges (ja, meervoud…) liggen aan de lader, die haal ik er zo laat mogelijk af. Zelfde geldt voor telefoon. Die moet wel 21,1 km mee. Heb ik alles? Band voor arm (moet hem even ‘testen’, want normaal loop ik altijd met mijn telefoon in mijn hand), check. Alle extra sokken en kleren? Check. Eten? Check. Drinken? Check. Pinpas? Check. Contant geld? Check. Vuilniszak voor als het regent/koud is? Check. Mijn lieve ouders zijn 11.20 bij me.

Even eten.

Ik ben er bijna klaar voor. Even lekker eten. Ook daar over nagedacht. Bak koffie, goede bak havermout en ver van tevoren. Toch wel beetje bang, want wil echt niet naar de WC hoeven, maar weet dat dit meestal wel goed van tevoren werkt. Nog een banaantje erbij en dan als ik in Enschede ben nog maar even wat eten. De race start 12.45 uur, eigenlijk is dat normaal mijn lunchtijd dus ben ook met het eten een beetje planmatig omdat ik altijd snel heel veel wil eten :).

 

 

 

 

 

 

 

 

We zijn onderweg. Bijna.
De laatste dingen pakken… horloges om (1 voor tracking en pace, 1 voor mijn bluetooth headset en muziek en de laatste is mijn stappenteller… die heb ik eigenlijk bijna altijd om). Telefoon mee, warme jas aan en ik kruip lekker achterin de auto. Op. Naar. Enschede. Heerlijk dat ik gewoon achterin de auto kan kruipen en gezellig kan kletsen als afleiding. Dan zakken de zenuwen even 30 minuten weg… Ik eet nog een liga en drink wat sportdrank (half flesje, andere helft voor de start). Half uur later parkeren we in het van Heek Plein en lopen we naar de Meeùs stand, de runcub waar ik voor loop en waar ik mijn startnummer op haal. Ook tref ik daar Joanna, een van vele leuke dames die ik vorig jaar heb mogen ontmoeten en waar ik contact heb mee gehouden (hierover vast ook nog meer). Joanna gaat haar PR moeten crushen naar een lange blessure, want de maximale tijd die je mag lopen is 2u30. Ik geef haar een dikke knuffel, we kletsen wat bij en ze praat ook gezellig met mijn man en ouders. Ondertussen heb ik mijn shirt, startnummer opgeprikt en doordat het zo relaxt is vliegt het wachten voorbij. Ik was al iets voor 12 in Enschede en hoef pas 12.45 aan start te staan. Nog even een banaantje en ondertussen moet ik dus wel snel 3x naar de WC. En dan moet je naar zo’n dixie. Zucht. Maar had zelf reserve WC papier mee en ben ik HEUL blij mee. Toch fijn, dat planmatige. Nou, na wat gekletst, nog wat eten en drinken en toch een beetje zenuwen lopen we naar de start….