Raceverslag: Rijsserbergloop 2018

Vrijdag 8 juni werd de Rijsserbergloop 2018 weer gehouden, een wegwedstrijd met een flinke klim, klinkerpaden en een stuk atletiekbaan. Na een lange werkweek kom ik er op de vrijdag van de wedstrijd achter dat ik toch die avond niet hoef te werken en dus ruimte heb om mee te doen aan de Rijsserbergloop. Dit keer is er sprake van een jubileum editie, namelijk de 30^e editie!

Toch meedoen?

In mijn pauze kijk ik snel of ik nog een startbewijs kan storen. Nou, mooi niet dus. Uitverkocht! Dat is balen. Deze race heb ik namelijk de twee jaren ervoor ook al niet kunnen lopen, terwijl hij toch echt wel op mijn bucket list staat omdat het een van de populairste races is in mijn woonplaats, Rijssen. Het enige nadeel vind ik dat je geen medaille als herinnering krijgt, maar voor de rest vind je uitdagingen genoeg wanneer je de Brekeld en Rijsserberg moet trotseren, bij de 10 kilometer zelfs 3x. Maar goed. Geen ticket, geen race. Of toch wel? Ik zie bekende namen bij de sponsoren staan (Reginox en Assist Verzuim) en besluit contact met hen op te nemen. Wellicht dat ze nog een plekje in hun team hebben? En zo niet, dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Van beide krijg ik heel snel een super spontane reactie terug dat ze plek hebben. Dat had ik niet verwacht! En dus heb ik de keuze om de 10 km of de 5 km te lopen. Ik wil eigenlijk wel zien hoe mijn benen het op de 10 kilometer doen een kleine week na de Arctic Marathon en besluit er voor te gaan, nu ik toch deze kans heb. Na wat super snel en leuk contact met de sponsoren weet ik al gauw waar ik me die avond moet verzamelen. Uit het werk dus snel omkleden, wat eten en dan gaan met die banaan!

Ik vind het best leuk dat ik weer een wedstrijd in mijn eigen plaats kan lopen. Op zich zijn er niet heel erg veel wedstrijden in mijn woonplaats (wel bijvoorbeeld de LadiesPark Run, waar ik dit jaar mijn zusje mocht hazen) en vind ik het wel heel relaxt dat je alles zo dicht bij huis hebt en ook zo snel weer thuis kunt zijn. Meestal ben je toch wel een halve of hele dag kwijt als je een wedstrijd gaat lopen.

Eenmaal aangekomen bij de Atletiekvereniging loop ik naar de Bedrijventent op zoek naar mijn contactpersoon. Daar haal ik mijn startnummer op. En dan moet ik wel meteen even lachen: er staat 2017 op! Ik vraag of er startnummers over waren van vorig jaar, maar ze blijken verkeerd gedrukt te zijn. Dit heb ik nog nooit gezien 😊! Maar op deze manier houd je wel meteen een leuke anekdote aan zo’n loop over.

10 KM, lets do this!

Ik ga de race eigenlijk wat onvoorbereid in. Zoals ik wel vaker een race start. Soms vind ik het fijn om precies te weten wat me te wachten staat, maar bij dit soort spontane last minute acties na een lange werkweek vind ik het ook prima om me te laten verrassen. Niet dat ik totaal geen plan heb, maar ik ga de race wel wat relaxter in. In de tent van de bedrijvenloop krijg ik al snel mijn t-shirt van Assist Verzuim en kom ik in contact met medelopers van dit team. Ik ben mooi op tijd, dus kan lekker nog wat eten en drinken. Daarna is het rustig lopen naar de start. Ik laat mijn telefoon en sleutels in de tas van een medeloper, zodat ik daar geen last van heb tijdens het lopen. Ik vind het niet erg om met mijn telefoon te lopen, maar omdat het warm is verwacht ik veel te drinken en dan is je telefoon bij je dragen gewoon niet handig. En ook niet nodig.

Ik besluit dat ik graag onder de 50 minuten wil lopen, maar zeg ook tegen mezelf dat ik mijn benen moet laten spreken: een kleine week geleden liepen ze nog een marathon en ik wil niks in mijn lijf forceren. Ik start redelijk vooraan en na het startschot schieten er al heel veel dames en heren voor me weg. Ik weet dat er heel veel snelle dames starten aan de 10 kilometer en dat ik me daar niet door moet laten ontmoedigen. Er zit misschien wel 10 minuten tussen de snelste dame en mij. Kortom: eigen race lopen en lekker gaan.

Het eerste rondje

Het is een redelijk druk parcours, wat niet zo gek is gezien het feit dat de race is uitverkocht. Nadat we de atletiekbaan verlaten gaan we al gauw met een scherpe bocht richting een klinkerpad. Hier moet je uitkijken dat je je niet verstapt. Dan gaan we al gauw richting de Brekeld voor een eerste beklimming. Deze klim valt me best mee en na de klim kunnen we al gauw met een draai naar beneden terug. Daarna vervolgt de weg naar de Rijsserberg. Deze beklimming is wel heftig en ik probeer hier mijn hartslag onder controle te krijgen. Ik zie de eerste snelle lopers aan de overkant kant van de weg al weer terug naar beneden lopen. Onderweg zijn er voldoende waterposten en worden er zelfs (wel heel erg grote) sponsen uitgedeeld. Ik besluit goed gebruik te maken van elke waterpost, omdat het heel warm is. Als ik de eerste ronde door ben denk ik een tijd te zien staan van 16,5 minuten. Ik doe dit maal 3 en denk: dan kom ik in 49 minuten over de finish. Ik zou hier blij mee moeten zijn, maar omdat ik het gevoel heb dat ik best wel hard mijn best doe, baal ik hier toch wel van. Ik besluit het wel gauw van me af te schudden en ga de tweede ronde in. Gewoon lopen op gevoel en ook niet kijken op mijn horloge.

Ronde twee!

Ronde twee gaat eigenlijk best lekker. Ik weet waar de lastige punten zitten en ik probeer in deze ronde niet kapot te gaan, maar wel mijn snelheid vast te houden. Ik haal nog wat mensen in die te snel de beklimmingen hebben gedaan en daardoor buiten adem zijn. Onderweg maak ik weer goed gebruik van de drinkposten.

En nu doorzetten!

De laatste ronde is in zicht. Als ik onder de boog doorkom zie ik nu 31-32 minuten staan. Huh? Dit betekent dat ik of de eerste ronde niet goed heb gekeken of dat ik iets niet goed heb gehad met het parcours. Wat het ook is, dit betekent dat ik sneller ben dan dat ik dacht en dat als ik dit tempo doorzet ik in de 46 minuten zal eindigen. Dat klinkt goed! Dit geeft mij een push voor de laatste ronde om alsnog dit tempo vast te houden. Ik ga niet “tot het gaatje”, omdat ik denk dat dit niet heel verstandig is, maar ik houd wel flink mijn tempo vast.

In het laatste rondje kom ik nog langs een snelle dame, die ik vaker bij races tegenkom en mijn doel wordt om haar nog te proberen bij te houden of in te halen. Tijdens de laatste kilometer kan ik langs haar heen en daardoor voelt het ook of iemand letterlijk je op de hielen zit. Dit geeft nog wat extra motivatie om niet op te geven. Als we de atletiekbaan opdraaien wil ik eerst te veel gas geven. Niet handig, want het is nog wel 250 – 300 meter. Even nog rust, nog een slok water en dan de laatste 150 meter mag ik even lekker gas geven. Dit voelt goed! Met een enorm blij hoofd stuiter ik de finish over en klok ik af. Ik kijk op mijn horloge en zie 45.54 min (officiële tijd blijkt later 45.53 min te zijn) staan.

Foto door Studio Emily

Hier ben ik blij mee! Een kleine 46 minuten op dit tijdstip, met dit weer na een drukke werkweek tijdens een race waar ik eigenlijk niet echt op voorbereid was. Ik loop terug naar de Bedrijventent en sluit aan bij de rest van het Assist Verzuim team, waar ik de 10 kilometer voor mocht lopen en zie ook meer lopers die binnen komen na de 10 kilometer. Wat goed!

Lekker uitlopen?

En dan voel ik me eigenlijk zo goed, dat ik besluit om een uitloop rondje te doen. Ik ben zelf met de auto naar de start gekomen, omdat ik het niet redde om dit lopend of met de fiets te komen. Ik mag met Reginox ook de 5 kilometer mee doen en zoek dus mijn contactpersoon op. Snel een shirt wissel (heerlijk, want mijn shirt was echt doorweekt haha) en ik vraag of ik iemand kan hazen, die bijvoorbeeld 30 minuten ofzo wil lopen. Iedereen van Reginox heeft echter snellere tijden in gedachten. Maar al gauw spreek ik bij de start met de dames van Assist Verzuim / Velten en vraag wat hun doelen zijn. Ze willen graag rond de 29, nee toch 28 minuten, lopen. Ik vraag of ze het leuk vinden wanneer ik als soort van haas mee zou lopen. En zo heb ik gauw een super leuke dame gevonden die ik de hele 5 kilometer race mag vergezellen. Het is een iets sneller tempo dan dat ik in gedachten had voor het uitlooprondje, maar ik voel me goed en vind het leuk dat ik iemand misschien kan helpen tijdens een race. Ik heb beloofd geen namen te noemen, maar ik kan je wel vertellen dat het onwijs knap is dat je met relatief weinig training zo’n wedstrijd neerzet.

De race vliegt voorbij. Ik bepaal de snelheid, houd bij of we nog op koers zitten (waarbij standaard mijn antwoord is: als we dit tempo doorhouden dan crushen we de tijd die je in gedachten had) en zorg bij de waterpost snel voor water. We spreken af dat ik voornamelijk het kletsen doe (heb ik normaal ook geen problemen mee 😊) zodat ze haar energie kan besparen. Onderweg zie ik nog wat bekenden waar ik naar zwaai en voor de rest is het genieten! De tijd vliegt voorbij en al gauw lopen we de atletiekbaan weer op voor het laatste stuk. Ik vraag of ik nog voor wat water moet zorgen, maar dat is niet nodig. Vervolgens wordt er nog een eindsprint uitgeperst (waarbij ik roep : kom, die pakken we nog, omdat we dan nog net een dame kunnen inhalen ; maar dat had X (ik ging geen namen noemen) al zelf in gedachten 😊), waar ik nog moeite heb om dit bij te houden en klokken we in 26.32 min af. Dit is dus 1,5 minuut sneller dan de wens! Wat was dit een leuke race en wat heb ik lekker uitgelopen en genoten van deze race.

Wanneer je benen gewoon blijven gaan

Nu klinkt het alsof het standaard voor mij is om “even” 5 kilometer uit te lopen na een 10 kilometer wedstrijd, maar dit is absoluut niet het geval. Maar alles voelde gewoon goed: mijn benen voelden goed, ik had een enorme energie gekregen van de groep waar ik mee mocht lopen voor de 10 kilometer en ik had het gevoel dat een stuk uitlopen goed zou zijn. Nee, normaal zou ik dan niet deze snelheid kiezen, maar op het moment had ik er geen problemen mee en ook daarna heb ik geen last gehad. Dit komt natuurlijk omdat ik behoorlijk wat kilometers in de benen heb zitten. Wat overigens ook gek is. Soms kan ik helemaal kapot gaan op nog geen 5 kilometer en een andere keer loop je nog even in deze tijd een 5 kilometer uit.

Maar goed, aan al het leuke komt een eind.. na de twee afstanden eet ik nog lekker wat van het buffet, praat ik nog wat met de teams van Assist Verzuim (+ Velten Groep, Stopel Verzekeringen) en Reginox, bedank hen natuurlijk dat ik onderdeel mocht uitmaken van hun teams en dan is het tijd om naar huis te gaan. Ik loop met twee supporters mee terug, zo leuk want deze dames komen helemaal uit Enschede en zijn hier in Rijssen geweest om hun collega’s aan te moedigen. Dat is nou echte teambuilding! Het was een lange week en een lange dag en ondanks dat ik super veel energie heb gekregen van deze avond, is het mooi geweest. De Rijsserbergloop 2018 is een feit en ik heb er van genoten.