#RACEDAY: Zandvoort Circuit Run 12K

Medal Monday! Gisteren liep ik de Zandvoort Circuit run, samen met 14.000 andere enthousiaste lopers. Nieuw dit jaar was de halve marathon. Maar gezien de herinnering aan de run van vorig jaar (Zwaar! Koud!) vond ik een revanche op de 12 kilometer meer dan genoeg. Ik wilde hem als training lopen, maar dat is helaas mislukt.

Onderweg
Het kost heel wat planning, deze race. Ik ben in totaal 2 x > 3 = > 6 uur kwijt aan treinen/reizen en moet best wat wachten op het station. Omdat er veel bekenden van me mee doen vind ik het toch wel tof om te gaan. Treinticket scoren, boekje voor onderweg en wat lekkers en ik vermaak me wel. De rit gaat alleen niet zoals gepland. Ik ben enorm misselijk en het feit dat er iemand naast me komt zitten die de helft van mijn stoel in beslag neemt en niet zo fris ruikt, stimuleert dit nog even extra. Ik besluit daarom even te gaan lopen en proberen een nieuw plekje te vinden. Dit lukt gelukkig. Ik ben nog nooit zo misselijk geweest voor een loop en even twijfel ik om naar huis te gaan. Gelukkig zakt het daarna een beetje weg en eenmaal uit de trein heb ik er eigenlijk geen last meer van, gelukkig.

Onderweg voor een ruim 3 uur lange reis…

Voor de race
Voor de race ben ik eigenlijk best relaxt. Zou een training worden, right? Na het ophalen van mijn startnummer mag ik in de VIP box van de atleten onze spulletjes neerleggen, echt super tof. Ik bekijk het weer nog even en besluit mijn outfit aan te houden (korte broek met korte mouwen). Zo bizar, vorig jaar was het enorm koud, liep ik met lange mouw, bodywarmer, lange legging EN handschoenen en nu heb ik mijn zomeroutfit aan. Ik ben wel bang dat het aan het strand nog wat gaat afkoelen, maar dat zien we dan wel weer. En ja. HET strand. Het mulle strand van vorig jaar begint weer voorbij te flitsen en ik ben benieuwd wat er dit jaar te wachten staat. Het is een pittig parcours, dat kan ik me heel erg goed herinneren.

 
… In de Top Atleten box, hoe tof! En natuurlijk nog even een selfie met uitzicht op het circuit 🙂

And, were off..
Gaaf aan deze race is dat je gewoon op het circuit start. Ik klets nog even in het startvak met Chantal en Monique en doe dan mijn muziekje in. Ik ga heel erg rustig van start en zie Monique en Chantal wegvliegen. Dat ga ik niet bijhouden. Ik probeer Monique in mijn kielzog te houden (herkenbare roze sokken haha), maar ze is zo snel dat dit eigenlijk niet werkt. Ik zie ook dat het boven mijn tempo ligt (4;20” – 4’30”) en ik wil me niet kapotlopen. Iets gas terug. Maar ik loop eigenlijk best lekker.

De eerste 5 km.
Ongeveer de eerste 4 – 5 kilometer loop je over het circuit. Dit is asfalt, maar toch al wel super pittig. Omhoog, omlaag, je kent het wel. Hierdoor is het meteen al best wel werken. Maar ik loop lekker en zit qua pace rond de 5’00”. Prima!

…Toen ik nog niet besloot dat ik voor een PR ging en dus relaxt op de baan liep;-)!

Het strand.
Kilometer 4 – 5 tot iets minder dan 8 gaat over het strand. Van het circuit dalen we langzaam aan af richting het strand. Mentaal denk ik: oei dit gaat pittig worden. Maar na de eerste paar honderd meter heb ik het al door: het strand ligt er HEEL wat beter bij dan vorig jaar. Ter plekke besluit ik dat ik mijn PR van vorig jaar (1.03.08) wil gaan verbeteren en besluit gas bij te geven. Anderhalf kilometer verder kom ik Monique weer tegen en loop even synchroon met haar en loop dan heel iets voor haar. Ik zwaai een keer en ga verder.

De klim tot het eind.
Dan moeten we het strand af. Ik denk dat ik dit het zwaarste stuk van de race vond. Het feit dat je dan toch wel 200 meter (denk ik) door het mulle zand moet EN daarna steil omhoog speelt me even parten. Ik raak buiten adem en ben kapot. Ik besluit hele kleine pasjes naar boven te gaan maar niet te stoppen. Eenmaal boven ben ik gesloopt, dus ga rustig lopen totdat ik mijn ademhaling weer een beetje onder controle heb. Dat duurt wel een kleine kilometer. Daarna merk ik dat ik nog wel iets kan geven en geef nog wat gas bij. Ik ben wel moe, maar ook voldaan. Nu gaan we ook echt voor dat PR. De laatste 1,5 kilometer gaat in.. dan de laatste kilometer. Ik trek moeilijke gezichten, hoor mijn naam, zwaai een keer half en ga door. Ik ben eigenlijk wel op. Hoor dat de man in de luidspreker roept “nog 50 seconden om onder het uur te finishen” en ik geef nog weer wat gas bij. Op mijn laatste restjes. Bam. Onder de boog zet ik mijn horloge uit: 57.46 min geeft het aan. Sneller dan gedacht! Ik moet even bijkomen en leun over een hek. Dan herpak ik mezelf en loop richting de medaille uitgifte. Trots, blij en voldaan dat ik mijn PR heb gecrusht ben ik toch wel. Al was het met deze omstandigheden ook niet anders te verwachten :). Mijn officiële tijd blijkt zelfs nog een seconde sneller:  57.45 minuten. De training werd dus een PR-race, maar dat is niet erg.

Blije selfie direct na de race 🙂

Onderweg naar huis.
Ik wil nog even kijken of er nog meer bekenden over de finish komen, maar dit is niet zo. Ik ben ondertussen best afgekoeld en mijn misselijkheid komt een beetje terug. Ik trek snel wat aan en eet en drink wat en besluit naar de trein te lopen. Daar eet en drink ik nog wat en bereid ik me voor op een flinke terugreis… 3 uur treinen en 4x overstappen. Een hele poos  hiervan sta ik als sardientjes op elkaar, dat was wat minder. Het laatste stuk kan ik gelukkig weer zitten.

Een actieve zondag waarbij ik kan terugkijken op een leuke en mooie race met fantastische omstandigheden! Heb jij toevallig ook een van de afstanden (5, 12 kilometer of de halve marathon) gelopen of bijvoorbeeld een andere mooie race zoals de Venloop? En hoe ging het? Lekker gelopen? Ben heel erg benieuwd! Laat het gerust weten.