#RUNSTREAK. Het eerste hoofdstuk. Chapter 1. #FromPlanToAsphalt. Om bij het begin te beginnen gaan we best weer een eindje terug in de tijd. Het is november/december 2015. Ik word getriggerd door #DOcember van GirlsLove2Run en zit helemaal in mijn runflow. Heerlijk. Dat het hartje winter is, vriest, regent, mistig is, dat doet me allemaal niks. Ik loop wanneer en hoe vaak ik maar kan. Het gestelde doel: 70 km hardlopen in deze maand? Ik wil MINIMAAL het dubbele. Dit smaakt naar meer! Dan wordt het ineens #JANUari en komt er een actie voorbij waarbij je een gigantische toffe prijs kunt winnen; meedoen aan de Halve Marathon in Disneyland Paris in september 2016. Een halve marathon. In wedstrijdvorm. Ik slik een keer. Wat een gaaf doel! Ik maak al behoorlijk wat kilometers, maar een halve marathon op tempo lopen zou echt een nieuw doel worden. Ik bijt me in de wedstrijd vast, maar nog beter; ik stel een doel voor mezelf op papier. Want wat als ik dit jaar nu zie als een grote RUNSTREAK? Waarbij ik mijn eigen grenzen kan verleggen en nieuwe doelen kan stellen om te behalen. Wat als ik meer dan 2.000 kilometer kan lopen? Wat als ik misschien zelfs tegen die 3.000 kilometer zou aan kunnen komen? Vol goede moed start ik het jaar 2016. Al gauw blijkt dat ik in eerste instantie te veel hooi op mijn vork heb genomen. In een maand waarin het best koud is buiten jezelf minimaal 10k op een dag opleggen is best zwaar. Dus hoewel ik januari afsluit met minimaal een run elke dag, moet ik in februari 2016 wel een beetje gas terug geven en kan ik een aantal dagen niet lopen (althans; neem ik het wijze besluit om niet te lopen). Inmiddels is het doel waarvoor ik het allemaal deed geweest en zijn we meer dan 200 dagen verder. Dit geeft voor mij een mooi moment om eens terug te kijken, een recap van al deze maanden. Hoe mijn runstreak verliep van plan – in mijn hoofd, helemaal voor mij alleen – tot het feitelijke asfalt; want daar heb ik wel het meeste op gelopen. Ik neem jullie mee in uitdagende maanden. Diverse runs en heel veel uitdagingen. Een mentale uitdaging voor mezelf, aan mezelf. Waarbij ik dit heel strikt voor mezelf heb gehouden. Want stel je voor dat je je doelen deelt en vervolgens faalt. Dat is iets wat ik moeilijk kan verwerken, dus doe ik het stiekem. Voor mij alleen. Met mij alleen.
Keep on going.
“Beoordeel je succes naar hetgeen je moest omgeven om het te bereiken” zei de Daila Lama. Dit heb ik zelf aan mijn eigen lijf ondervonden. Letterlijk en figuurlijk. De afgelopen maanden heb ik best wat moeten ‘opgeven’, maar heb er zoveel voor weer gekregen. Uiteraard liep het allemaal niet zo af hoe ik zou willen dat het af zou (hard)lopen, maar nu aan het begin van een nieuwe maand kijk ik weer fris vooruit. Figuurlijk dan. Want letterlijk ben ik nog wat krakkemikkig en trust me, íets minder fris.. Goed. Ik weet dat ik nog niet weet wanneer ik weer zou kunnen lopen, maar ik weet dat mijn lichaam tot meer in staat is dan dat ik denk; en nog belangrijker; ik weet dat ik de wilskracht heb om elk obstakel dat op mijn pad komt te verslaan. Ik weet waar mijn passie ligt en hoe ik – af en toe – een goede balans kan vinden tussen werk, privé en mezelf. Ik weet dat als ik tijd investeer in mezelf, voor mezelf, dat ik ook een beter en leuker mens ben voor de wereld om mij heen. Energie en sterkte die ik terug kan vinden in mijn werk, privé en op welke mogelijke manieren dan ook.
Ik heb geleerd dat met een beetje lef, een beetje dromen je meer kunt bereiken dan dat je zelf voor mogelijk denkt te houden. Een beetje koppig erbij en de perfecte mix is geboren. Althans; dit brouwsel werkt voor mij; ik kan niet garanderen dat bij jou de effecten gelijk zijn ;).
De afgelopen maanden zijn meer dan een fysieke leerschool geweest, maar ook een mentale leerschool. Want je komt jezelf best tegen wanneer je een drukke job hebt, een huishouden, familie, vrienden en wanneer je gewoon eens durft te zeggen; dit is mijn passie; hier maak ik ook tijd voor. Soms is het balanceren. Soms is het evenwicht zoek. Maar elke dag leer je weer wat bij en besef je; het is al weer september. I did it. Volgens mijn regels. Op mijn manier. Niet met de uitkomst die ik wilde, maar wel heel veel ervaring en levenslessen wijzer. En daarnaast geeft dit ook weer ruimte om nieuwe doelen te stellen. Nieuwe plannen te smeden. k neem jullie eerst mee terug voordat ik weer vooruit kijk, want voor nu staan we toch even (fysiek stil). Ik ben er klaar voor. Jullie ook?!
To be continued.. The next chapter will be online pretty soon, so watch me…: #Runstreak 1: JANUari.