#RECAPOFTHEMONTH: Mei , may we talk..?

Mei, may we talk..? Want mei ik moet toch wel echt wat dingen aan je kwijt. Dus daar komt ie! Aan het begin van de maand vind ik het weer leuk om terug te kijken wat een maand me heeft gebracht. Met dat ik dit type op 1 juni (ik typte serieus 1 mei..) bedenk ik me wederom hoe snel de maand voorbij is gevlogen. Ik kan zeggen dat het een top maand was, maar dan zou ik tegen mezelf en jullie liegen. Het was een maand waarbij ik een beetje op automatische piloot leefde.. En daar ben ik wel goed in, maar dat wil ik niet. Ik wil genieten van het moment waar ik in zit. Maar goed: als ik ergens een hekel aan heb is het pessimistisch zijn. Dus dat gaat hier ook geen overhand krijgen in de #recapofthemonth :). Op mijn instagram profiel probeer ik altijd ook positief over te komen. Maar op mijn blog wil ik wel gewoon meer de ‘binnenkant’ laten zien. Goed, dat klinkt dan weer wat zweverig. Maar ik denk dat iedereen dit wel een beetje herkend.

Wat hield me bezig.
Mei hield me best in de greep. Aan het begin van de maand beloofde ik mezelf dat ik deze maand een stapje terug zou doen met de trainingen; zowel in de sportschool als voor het hardlopen. Dit had ik in april ook al gedaan, na mijn marathon, maar ik merkte dat mijn lijf nog wat meer rust nodig had. Wel wilde ik een paar lekkere lange afstanden pakken. Dat is helaas niet gelukt. Een zeurend been, privé wat vervelende dingen; kortom, mijn hoofd liep over waardoor ik niet overal de rust, tijd en plek kon vinden voor alles wat ik wilde doen. Mijn toch redelijk ‘fysieke beperking’ (ik zet het tussen haakjes omdat ik besef dat ik nog heel veel wél heb kunnen doen en ik weet hoe het ook kan.. maar toch ; een been wat niet doet wat je wil en waardoor je gewoon echt minuten langzamer loopt ; dat is niet fijn) zorgde er ook voor dat ik in de maand mei helaas veel langzamer / korter / minder kon / moest lopen dan normaal. Deze ‘rem’ die je er zelf niet op zet, is niet echt fijn. Maar goed… neemt niet weg dat het ook een maand was met erg mooie dingen waar ik met een glimlach naar terug kan kijken. En die mooie dingen laten we natuurlijk al die kleine negatieve dingen proberen te overshinen. Daarom benadruk ik die hieronder toch nog even :).

de maand begon koud en nat… 🙂

Mooie momenten
Nu ik dit zo loop te tikken en een beetje foto’s en kilometers terug kijk besef ik dat ik toch wel weer mooie dingen heb mogen meemaken. Ik som een paar bijzondere en mooie dingen op die me zijn bijgebleven:

• Mijn zusje Manon liep voor het eerst met mij mee hard, samen met mijn moeder (die train ik al een aantal maanden). Dit was een super bijzonder moment. Ik heb haar meteen wat schoenen en kleding gedaan en ik hoop dat ik ooit een keer samen met haar een 5 km wedstrijd kan lopen. Ben zo super trots! Ik heb een fantastische familie, maar het is super fijn dat je dit soort dingen ook samen kunt doen. Bovendien tijdens zo’n interval training klets je ook nog eens meer.. anders hebben we vaak beide ons werk, privé, noem maar op ; en ondanks dat we elkaar veel zien, spreken we elkaar minder dan dat we zouden willen. Echt quality time, dus!
• Ik liep ook weer een paar rondjes met manlief, waar ik enorm van heb genoten.
• De mei maand begon koud en nat, maar gedurende de maand mei heb ik echt vaak in korte broek mogen lopen. Hier geniet ik echt van! Strak blauwe lucht, weinig kleren aan, beetje weer een bruin tintje opbouwen.
• De Marikenloop liep ik voor mijn opa. Hij was op deze dag al heel slecht, maar heeft daarna nog een week gevochten en is toen helaas overleden. Omdat hij heel ziek was, is dit voor hem het beste. Hij heeft nu geen pijn meer. Maar de herinneringen blijven! En zo ook deze run.
• Ik behaalde mijn eerste podiumplek ooit! Ik werd tijdens de Bevrijdingsloop in Holten 2e dame op de 11 km. Dit had ik zo niet verwacht! Ik ben hier super trots op. Zeker omdat mijn been enorm wisselvallig is geweest deze maand en ik eigenlijk nog niet op mijn ‘lekkerst’ liep.

Samen met mijn mama en zusje lopen!

Liefde voor mijn family! Eerste keer voor mijn zusje!

De kortste run
Dat was dinsdag 23 mei, toen liep ik 5 kilometer. Maar ik liep dit wel gezellig samen met manlief, dus het was een erg leuk rondje.

Gezellig samen lopen!

Run together!

Leukste event
Ik won voor mijn moeder tickets voor de Marikenloop via Intersport, waarmee we niet alleen samen aan de wedstrijd mee konden doen, maar ook in het nieuw werden gestoken in ASICS en daarnaast ook nog eens een clinic van Robert Lathouwers mochten bijwonen. Wat een leuke clinic was dit en wat gaaf om dit met mijn moeder te kunnen meemaken! Helaas kon ze niet meedoen aan de Marikenloop, maar volgend jaar gaan we voor de revanche :)!

Mama met Anja! Zo trots op mijn lieve moeder!

Wanneer je mama snel een foto van je schiet 🙂

De langste runs
Ik liep relatief ‘korte’ lange runs deze maand. Mijn langste run was de Wings for Life Worldrun. Eigenlijk wilde ik heel stiekem minimaal 20 kilometer lopen, maar doordat ik echt last van mijn been had besloot ik van tevoren mijn plan al bij te sturen en tussen de 15 – 20 kilometer af te streven. Toen ik echter bij 6 kilometer al last begon te krijgen en na 12 km echt gas terug ging nemen, besloot ik heel abrupt dat 15 kilometer mooi genoeg was. Hopelijk worden de runs in juni weer wat langer, als mijn been weer helemaal hersteld is.

Op nummer twee staat vrijdag 26 mei, toen liep ik 13,2 kilometer. Ik had lekker een vrije dag genomen na Hemelvaart en een bruiloft en kon toen eindelijk weer deze kilometers maken. Helaas nog niet weer aan een stuk, maar dat geeft niet. Het was genieten. Het was bovendien super mooi weer!

De snelste run
Dat was de wedstrijd tijdens de Bevrijdingsloop. Ik liep de 11 km in 50 minuten en 18 seconden.

Tweede dame tijdens de Bevrijdingsloop Holten 2017!

Geen medaille helaas, dan maar met mijn chip een foto en mijn ‘onofficiële’ zelfgeklokte tijd 🙂

De vervelendste run
Ik wilde hier eigenlijk een run van eind april aanhalen, kan niet in een recap van de maand mei, of wel? Nou ik gooi hem er toch in, want in de recap van de vorige maand heb ik hier niks over gehoord. En deze run heeft invloed gehad op de hele maand mei, dus tjah… Op 29 april ging ik namelijk lekker mijn standaard rondje lopen van 10 kilometer. Ik noem dit standaard, omdat ik een paar rondjes heb waarvan ik precies weet hoe lang deze zijn en die ik graag loop. Dit kan ik direct vanaf mijn huis lopen en ik loop dan ook lekker een stukje door het bos. Eenmaal uit het bos op de asfaltweg weer (wel aan de rand van het bos) voel ik ineens wat op me afkomen. Instinctief begin ik te zwaaien en mezelf te verweren en voor ik het weet zie ik een vogel met agressieve kop met een spanwijdte breder dan als ik mijn handen wijd uit elkaar zou doen (je snapt het wel:”zooooooo groot..” *zwaait met handen*). Ik schrik, blijf zwaaien en sprint weg, tot achter een boom. Daar wacht ik, kijk ik om me heen.. Ik zie het beest niet meer.. maar hoor hem wel.. naar een paar minuten denk ik: ik moet toch verder… Dus ik waag het erop. FOUT. Daar raast hij weer over m’n hoofd. Weer die agressieve kop. Op naar volgende schuilpunt. Tot de derde keer aan toe. Ik schuil bij een boer en die verwacht dat de roofvogel een nest heeft en dat dit dus territoriumdrang in de broedperiode is; wat hij gek vindt is dat hier nooit roofvogels zitten. Dus… maar tijdens deze sprintjes en niet stabiel lopen (gezwaai hier, gezwaai daar, angst daar), stap ik gruwelijk met m’n been mis. En dus sindsdien ‘ettert’ mijn been. De ene dag wat meer dan de andere dag. Stomme vogel. Achteraf besef ik me dat ik geluk heb gehad; ik lees verhalen van hardlopers die de klauwen in het hoofd hebben gehad en een tetanus spuit hebben moeten krijgen. Ben ik redelijk vanaf gekomen dan, met alleen dus last van het been… Achteraf zoek ik het geluid van de vogel op en het blijkt om een Buizerd te gaan. Dus. Ja; dat was echt GEEN fijne run. En dat heb ik in de hele maand mei gevoeld.

Deze foto is genomen op de dag na de vervelendste run.. ik liep toen nog telkens best angstig omdat ik bang was op een andere plek een Buizerd tegen te komen.. Dit was gelukkig niet het geval :).

Aantal wedstrijden.
Ik liep deze maand wat minder wedstrijdjes dan dat ik zelf had gewild. Eigenlijk liep ik maar 1 échte wedstrijd; en dat was de Bevrijdingsloop op vrijdag 5 mei, waar ik 2e dame werd op de 11 kilometer. Daarnaast deed ik mee aan de Wings for Life Worldrun en liep ik daar 15 kilometer en deed ik mee aan de Marikenloop, waar ik 7,5 kilometer liep.

Dit lammetje van een paar daagjes oud kroop onder het gaas door zo de weg op.. ik heb maar even gewacht totdat het weer veilig bij mama was en de boer ernaast op de hoogte gesteld. Stond nog geen stroom op het hekwerk..

Kleine stukjes onverhard tussendoor en toch maar even T-shirt uit met die warme temperaturen 🙂

Mei 2017, je eindstand.
Deze maand liep ik in totaal 254,51 kilometer hard. Een stuk minder dan de afgelopen maanden, maar toch ben ik hier niet ontevreden over. Uiteraard had ik gehoopt dat ik nog wat langere runs had kunnen maken, maar met deze kilometerstand ben ik best tevreden.

Doelstellingen voor de volgende maand?

Het wordt een beetje saai, maar ik sloeg mijn doelen van vorige maand er even weer op na en eigenlijk zijn de doelen zo’n beetje gelijk…  Wel een paar nieuwe erbij, een paar kleine aanpassingen, maar de kern is gelijk :).

• De kilometers weer wat omhoog zonder mezelf te overbelasten; quality over quantity;
• Vaker de sportschool opzoeken (minimaal 3x in de week);
• Proberen om het zwemmen weer op te pakken, dat mis ik toch wel echt.
• Betere keuzes in voeding; genieten mag, maar zorg voor een juiste balans (ijsjes blijven, hoor! net als de wijn haha);
• Nog een aantal wedstrijden inplannen, mijn agenda is nu wel heel erg leeg.. (tips zijn altijd welkom!)

Ik ben natuurlijk ook weer erg benieuwd hoe jullie mei maand is geweest. Hebben jullie al je doelen kunnen behalen? Genoten van veel mooie kilometers? Nog zaken van jullie bucketlist kunnen afstrepen? Tell me! Laat gerust een leuke comment of reactie achter!